Το αγρόκτημα εκτείνεται σ ε 7.600 στρέμματα καλλιεργούμενων εδαφών, βοσκούμενων από όλων των ειδών τα θηλαστικά, πτηνά και έντομα, ενώ μέρος της δουλειάς είναι και ένας βιολογικός αμπελώνας 25 στρεμμάτων, και καλλιέργειες σιτηρών και λαχανικών 300 στρεμμάτων.
Ουσιαστικά, εκείνο που εφαρμόζει το αγρόκτημα στην ήρεμη αυτή βιοποικιλότητα είναι πρώτού τα ζώα πωληθούν ως κρέατα βοσκής, να αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος μιας φάρμας.
Μέσα από το πρόγραμμα αυτό, στοχεύεται η «καταπολέμηση», ή καλύτερα η αντιστάθμιση της κλιματικής αλλαγής μέσω της δέσμευσης άνθρακα, της ελαχιστοποίησης της ποσότητας του νερού που σπαταλάται για μια καλλιέργεια, αλλά και μέσα από την αύξηση των μυκκόριζων μυκήτων για τον εμπλουτισμό του εδάφους.
Σε γενικές γραμμές, πολλοί είναι οι αμπελουργοί ανά τον κόσμο που έχουν διακόψει τις καλλιεργητικές επεμβάσεις του εδάφους , καθώς η μέθοδος βοηθά στην απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Πολλοί από αυτούς, ύστερα από τους τρύγους, αφήνουν ζώα να βοσκίσουν στις εκτάσεις ώστε να μειωθούν τα ζιζάνια και τα χόρτα, αλλά και δρουν ως φυσική πηγή κοπριάς.
Ωστόσο, λίγοι έχουν υιοθετήσει την προσέγγιση του Paicines Ranch, που επιτρέπει στα μηρυκαστικά να βοσκούν στον αμπελώνα όλη τη διάρκεια του χρόνου, παρόλο που μέρος της βοσκής τους είναι το φύλλωμα, οι οφθαλμοί και τα σταφύλια της αμπέλου. Συνήθως, για να αμυνθούν από αυτή τη συνθήκη, στο Paicines, φροντίζουν το φύλλωμα και οι καρποί των πρέμνων να βρίσκεται ψηλότερα. Ακόμη και αυτό αποτελεί μια καινοτόμο ιδέα, καθώς η κοινή γνώμη θέλει τα αμπέλια χαμηλά στο έδαφος για πιο ποιοτικό προϊόν.
Σύμφωνα με την Kelly Mulville, υπεύθυνη του αμπελώνα, η συναναστροφή των ζώων με τα αμπέλια, προσδίδει στα φυτά κάποιο είδος αντοχής σε ασθένειες και παράσιτα.
Η ιδιοκτήτρια του Paicines Ranch, Sallie Calhoun, με τον σύζυγό της, Matt Christiano, είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα να ενσωματώσει έναν αμπελώνα στην πολυκαλλιέργεια .
Η ιστορία του αγροκτήματος ξεκίνησε όταν η γη πουλήθηκε το 1989 στην κα Calhoun και τον κ. Christiano, όταν η κομητεία San Benito αποφάσισε ότι δεν θα επέτρεπε καμία ανάπτυξη στην περιοχή, όντας αραιοκατοικημένη.
Τα οινοποιήσιμα σταφύλια ωστόσο, έχουν μεγαλύτερη ιστορία στην περιοχή. Η Almaden, η μεγάλη εταιρεία κρασιών, είχε εδώ και καιρό έναν αμπελώνα 2.000 στρεμμάτων στο Paicines, γι’ αυτό ίσως το Paicines είναι επίσημη ονομασία. Ο αμπελώνας Paicines έκτασης 25 στρεμμάτων, ήταν ένας αμπελώνας συμβατικής καλλιέργειας από το 1965 έως το 1995, αν και βόσκονταν από βοοειδή από τότε μέχρι που ξεκίνησε ο σχεδιασμός για τον νέο αμπελώνα το 2014.
Το πρώτο μισό του αμπελώνα φυτεύτηκε το 2017 και το υπόλοιπο το 2020. Συνολικά τώρα, περιλαμβάνει επτά στρέμματα grenache και μια μεγάλη ποικιλία από άλλα σταφύλια, όπως ασύρτικο, verdejo, picpoul blanc, carignan, mencía, cinsault, counoise και cabernet sauvignon.
«Αυτό που ονομάζουμε ζιζάνια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, προσθέτοντας στην οικολογική ποικιλομορφία ενώ παράλληλα προσελκύει ζώα που τρέφονται με αυτά και βελτιώνουν τη ζωή στο έδαφος και την υγεία των αμπελιών με την παρουσία τους», είπε η Mulville.
«Πολλά από αυτά στα οποία βασίζουμε τη σκέψη μας είναι ότι εργαζόμαστε σε ένα μειούμενο επίπεδο παραγωγικότητας επειδή τόσες πολλές συμβατικές πρακτικές μειώνουν τη βιοποικιλότητα», είπε. «Κάθε φυτό πιθανότατα θα ενθαρρύνει μια διαφορετική συλλογή εδαφικής βιολογίας και θα αυξήσει την παραγωγικότητα ενός οικοσυστήματος.»
Η πρώτη εμπορική συγκομιδή ήταν το 2021. Πωλήθηκε στην Margins Wine, η οποία χρησιμοποιεί σταφύλια βιολογικής καλλιέργειας που επιλέγονται από αυτές που η οινοποιός, Μέγκαν Μπελ, θεωρεί υποεκπροσωπούμενες περιοχές. Έφτιαξε τρία κρασιά από σταφύλια Paicines, ένα grenache, ένα verdejo και ένα ασύρτικο.
Τα πρώτα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Δοκίμασα ένα ασύρτικο και ένα βερντέζο κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Paicines νωρίτερα φέτος και βρήκα και τα δύο φρέσκα, ενεργητικά και με βαθιά υφή. Ιδιαίτερα το ασύρτικο ήταν εντυπωσιακό, θύμιζε τις πέτρινες γεύσεις εσπεριδοειδών και βοτάνων ενός κρασιού από τη Σαντορίνη που όμως φιλήθηκε από έναν μικρό ήλιο της Καλιφόρνια.
«Ιδανικά, τα κρασιά είναι εξαιρετικά, η απόδειξη ότι αυτό λειτουργεί», είπε η Mimi Casteel, αγρότης και οινοποιός στην κοιλάδα Willamette του Όρεγκον, η οποία υπήρξε κορυφαίος υπέρμαχος της αναγεννητικής γεωργίας και παρακολουθούσε στενά τις εργασίες στο Paicine.
Επειδή το κρασί είναι πολύ συχνά ένα προϊόν που αυξάνει την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων για τη γεωργία, μπορεί να τονώσει το ενδιαφέρον για τις δυνατότητες της αναγεννητικής γεωργίας ως εργαλείου για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και τη δημιουργία πιο διαφοροποιημένων οικοσυστημάτων.
Υπό αυτή την έννοια, το κρασί είναι απλώς ένα εργαλείο για την επίτευξη του μεγαλύτερου στόχου της κας Calhoun και του κ. Mulville, ο οποίος, όπως είπε η κ. Calhoun, είναι να επιδείξουν τα οφέλη της υγείας του εδάφους με την ελπίδα ότι οι μέθοδοί τους θα υιοθετηθούν ευρέως.
Υλικό από άρθρο του Eric Asimov των New York Times.com
