Αν διαβάζετε αυτό το κείμενο, ενθουσιάζεστε όταν ακούτε την φράση «Πίνετε κρασί;» σε μια τηλεοπτική εκπομπή ή ταινία; Στην προκειμένη περίπτωση αυτό συμβαίνει στο επεισόδιο 1 της νέας σειράς του Netflix The Gentlemen, που δημιούργησε ο Guy Ritchie. Εμπνευσμένη από την επιτυχία της ομώνυμης ταινίας του 2019 και του ίδιου δημιουργού, η σειρά ξεκινά σε ένα βρετανικό στρατόπεδο ελέγχου στα σύνορα της Τουρκίας και της Συρίας. Ο υπεύθυνος, Έντουαρντ Χόρνιμαν (Theo James), ανακαλείται από την υπηρεσία του όταν ο πατέρας του αρρωσταίνει βαριά. Μέσω της μαγείας του μεγάλου πλούτου και του κύρους μεταφέρεται στο σπίτι του, στην περίπτωσή του σε ένα εξοχικό κτήμα του 16ου αιώνα. Αν έχετε δει άλλες δουλειές του Ritchie, ξέρετε τι να περιμένετε: γρήγορο ρυθμό, υπερβολικούς χαρακτήρες, αμφίβολες (στην καλύτερη περίπτωση) επιλογές και χοντροκομμένα αστεία, μερικές φορές σε συνδυασμό με έντονη βία.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 38 του Winetrails
Κατά την ανάγνωση της διαθήκης του πατέρα του, ο μεγαλύτερος αδελφός του Χόρνιμαν, ο Φρέντι, ένας αφηρημένος αριστοκράτης τον οποίο υποδύεται με μεγάλη επιτυχία ο Ντάνιελ Ινγκς, παρακάμπτεται ως βασικός κληρονόμος, και έτσι ο Έντουαρντ γίνεται δούκας του Χάλστεντ και αναλαμβάνει τη διαχείριση της περιουσίας. Το βασικό θέμα στην αρχή είναι το ιλιγγιώδες χρέος του Φρέντι και κάποιες ιδιαιτερότητες στα οικονομικά της οικογένειας.
Όσον αφορά την προαναφερθείσα έρευνα για την εκτίμηση του κρασιού, την ερώτηση θέτει ο Στάνλεϊ Τζόνστον, τον οποίο υποδύεται με ψυχρή αυτοπεποίθηση και λάμψη ο Giancarlo Esposito, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση είναι λίγο περισσότερο ο Gus Fring στο Breaking Bad (επίσης λάτρης του κρασιού).
Ο Τζόνστον είναι ένας πλούσιος Αμερικανός που θέλει να αγοράσει το Halstead Manor και πετυχαίνει μια συνάντηση με τον Χόρνιμαν σε ένα ιδιωτικό κλαμπ στο Λονδίνο. Πάνω από ένα τραπέζι μπιλιάρδου, ρωτάει «Πίνετε κρασί;» και αποσύρονται σε ένα άλλο δωμάτιο όπου ένας βοηθός μεταγγίζει προσεκτικά ένα μπουκάλι που οι γνώστες με οξυδερκή μάτια θα αναγνωρίσουν ως Domaine de la Romanée-Conti. (σ.σ Δείτε την πρόσφατη γευσιγνωσία του Bruce Sanderson για τα DRC του 2021 για να πάρετε μια γεύση από την τιμή των κρασιών κύρους όπως αυτό).
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ ο Τζόνστον κάνει την προσφορά του, δίνοντας μια επιταγή στον Χόρνιμαν και λέγοντας ψύχραιμα πράγματα όπως: «Η αξία προκύπτει από το τι είναι διατεθειμένος να πληρώσει κάποιος για κάτι. Αν πω ότι αξίζει τόσο πολύ, τότε αξίζει. Τουλάχιστον για μένα.». Ο Χόρνιμαν αποφασίζει να μην πουλήσει και το κρασί σερβίρεται. Σπάνια το σέρβις κρασιού τίθεται τόσο μπροστά και στο επίκεντρο. Εδώ παρουσιάζεται να χύνεται μέσα από ένα χάρτινο φίλτρο σε μια καράφα και στη συνέχεια, λοιπόν, ας αφήσουμε τον Τζόνστον να εξηγήσει: «Ελπίζω να μην αποδοκιμάζετε τον τρόπο με τον οποίο προτιμώ να παρουσιάζεται το κρασί μου. Σπάζοντας την παράδοση, μου αρέσει να μεταγγίζω και να καθαρίζω το υγρό, να καθαρίζω τη φιάλη από τυχόν ιζήματα και στη συνέχεια να επιστρέφω το κρασί ώστε να το απολαύσετε στην αρχική του… κατοικία.»
Η κάμερα μένει για λίγο στη φιάλη και ο Χόρνιμαν λέει: «Α, το DRC 2002». Ο Τζόνστον ρωτάει αν είναι οπαδός του DRC και εκείνος απαντά: «Εγώ ο ίδιος είμαι περισσότερο του Μπορντό, αλλά ο πατέρας μου ήταν λάτρης της Βουργουνδίας. Συγκέντρωνε το DRC. Έχετε δοκιμάσει ποτέ ένα κρασί του ’82;».
Τα μάτια του Johnston φωτίζονται καθώς το κείμενο στην οθόνη εξηγεί ότι ένα μόνο μπουκάλι αξίζει 20.000 λίρες και υπάρχουν μόνο 6 κιβώτια από αυτό. Ο Τζόνστον αναφέρει τον τελευταίο αριθμό και ο Χόρνιμαν τον διορθώνει: «Στην πραγματικότητα είναι οκτώ. Δύο ανήκουν στο κτήμα. Μία ανήκει στον αρχιδούκα της Μολδαβίας, και οι υπόλοιπες … λοιπόν, βρίσκονται στο κελάρι μας … μαζί με 2 κιβώτια του ’45». Πρόσθετη αναφορά στην οθόνη αναφέρει την τελευταία φορά που πωλήθηκε ένα κιβώτιο του 1945 DRC, το οποίο είχε τιμή 1,2 εκατομμύρια λίρες. (IRL, δύο φιάλες 1945 DRC Romanée-Conti πωλήθηκαν για περίπου μισό εκατομμύριο η καθεμία στο Sothebys’ το 2018).
Ο Τζόνστον λέει: «Αν δεν μου επιτρέπετε να αγοράσω το σπίτι, παρακαλώ επιτρέψτε μου να αγοράσω το κρασί. Σας υπόσχομαι ότι θα είμαι πολύ γενναιόδωρος». Στο επόμενο πλάνο, ο Χόρνιμαν βρίσκεται στο Halstead, βοηθώντας να μεταφέρει το πολύτιμο κρασί στο ελικόπτερο του Τζόνστον.
Συνάντησα, λέει ο αρθρογράφος του Winespectator, Owen Dugan τυχαία τον αρχισυντάκτη και γευσιγνώστη οίνων Βουργουνδίας, Bruce Sanderson εδώ στους διαδρόμους του WSHQ και τον ρώτησα αν είχε δει την σειρά. Την είχε δει και του άρεσε πολύ, όπως και σε μένα. Μιλήσαμε για λίγο γι’ αυτήν και τον ρώτησα αν είχε εντοπίσει κάποια λάθη στη σκηνή του κρασιού. «Ναι, το φίλτρο του καφέ. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό», είπε ο Sanderson, σχολιάζοντας το φίλτρο που τοποθετήθηκε για την μετάγγιση του κρασιού. Παρατήρησα επίσης ότι η κάψουλα κόβεται πάνω και όχι κάτω από το χείλος και ότι ο Johnston μυρίζει τον φελλό. Μικρολεπτομέρειες, αλλά και πάλι. Τελικά, όμως, είναι υπέροχο να βλέπεις μια σειρά να δίνει τόσο λεπτομερή προσοχή σε ένα πράγμα που αγαπάμε και να το χρησιμοποιεί για να δώσει ώθηση στον χαρακτήρα. Και να υποδηλώνει ότι όταν πρόκειται για τα πιο περιζήτητα κόκκινα κρασιά Βουργουνδίας του κόσμου, κάθε Μπορντό έχει την τιμή του.
Πηγή: winespectator
