Η παρουσίαση του βιβλίου από τον ίδιο τον συγγραφέα, συνδυάστηκε με σπάνιες εικόνες και video και συνοδεία ζωντανής μουσικής από καταξιωμένους καλλιτέχνες.
Όπως αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης, μέσα σε 6 συλλεκτικές φιάλες, ο συγγραφέας κατάφερε να εμφιαλώσει τις μεθυστικές σταγόνες της επιστημονικής του εμπειρίας, καταγράφοντας μνήμες, περιστατικά και αληθινά γεγονότα για τους απανταχού φίλους της βρώσης και της πόσης.
Το «100 σταγόνες δρόμος» είναι ένα βιβλίο γεμάτο μνήμες, ιστορικά γεγονότα και σπάνιες οινικές αποκαλύψεις. Ένα κράμα από στιγμές οι οποίες με αφετηρία τα φοιτητικά χρόνια φθάνουν μέχρι την οινική ενηλικίωση. Μια διαδρομή από το ανώνυμο κρασί στο εμφιαλωμένο και από τη διαχρονική οινοποίηση στα μυστικά της σημερινής οινογνωσίας, το βιβλίο, περιέχει βιώματα με ευρύτερο νόημα και απήχηση και προσφέρεται απλόχερα και καρδιακά σε κάθε… μάχιμο ουρανίσκο.
Ένας οινολόγος… δρόμος!
Πως προέκυψαν κ. Χατζηνικολάου αυτές οι σταγόνες;
Εδώ και πολλά χρόνια στα Σεμινάρια Οινογνωσίας, εκτός του πρωτοκόλλου της γευστικής ενημέρωσης των καταναλωτών, έχουν συμβεί πολλά απρόβλεπτα οινικά γεγονότα και χαριτωμένα περιστατικά, δημιουργώντας οινοπνευματικούς διάλογους και πικάντικες ιστορίες γεμάτες μνήμες και θύμησες απ’ τα παλιά.
Κάποιοι φανατικοί λοιπόν της καλής ζωής, θέλοντας να ξαναζήσουν την αύρα των Διονυσιακών αυτών βραδινών, μου ζήτησαν να τις «εμφιαλώσω» σε ένα εγχειρίδιο, για να μπορούν να τις μοιραστούν με ανυποψίαστους γνωστούς και φίλους.
Έτσι προέκυψαν οι 100 πιο γλυκές εμπειρίες ενός δρόμου 40 ετών, που σημάδεψαν ανεξίτηλα αυτή τη διαδρομή και αιχμαλωτίστηκαν τελικά μέσα στο γυαλί σε έξι συλλεκτικά magnums, εσοδειών 1974-2024
Έτσι, παρόλο που είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς τη συγκίνηση μιας οποιασδήποτε στιγμής, τόλμησα να το κάνω χωρίς καμία εκδοτική ή δημοσιογραφική φιλοδοξία. Για αυτό και οι σκέψεις που ακολουθούν δεν αντέχουν στην κριτική, επειδή είναι προσωπικές απόψεις που παρουσιάζονται σαν εξομολόγηση ενός πόνου και όχι σαν αποτέλεσμα ενός κόπου…
Τι περιέχουν οι έξι συλλεκτικές φιάλες του βιβλίου;
Το πρώτο magnum ονομάστηκε «Άκρατος στα 20». Περιέχει τις πρώτες αναζητήσεις ενός νεαρού αναρριχητή ανάμεσα στις πλαγιές της Χημείας και της Οινο-τεχνολογίας που κουβαλούσε πολλές Διονυσιακές καταβολές στο σακίδιο…
Στο δεύτερο η ετικέτα γράφει «Ακράτητος στα 30». Εδώ ο ενθουσιασμός και η δίψα για νέες περιπέτειες, εξιστορούν τις νωπές γαλλικές εμπειρίες που σφράγισαν το απρόσμενο ταξίδι στη «νύφη του Ατλαντικού».
Στο τρίτο magnum, ο οίνος έχει πλέον «ενηλικιωθεί» και βολεύτηκε για τα καλά στη μετωπίδα ως «Oινοποιός στα 40». Η φιάλη αυτή, γεμάτη με σταγόνες που σηματοδότησαν την επιστροφή στα πάτρια εδάφη, καταγράφοντας ιστορίες και γεγονότα διαφορετικών οινοποιήσεων σε όλη την επικράτεια.
Το τέταρτο βαπτίστηκε «Οινο-λόγιος στα 50», επειδή περιέχει λόγιες και αγαπητικές απόψεις, όπως ακούστηκαν από τα μικρόφωνα των ερτζιανών, όπως γράφτηκαν στον Τύπο και όπως εμφανίστηκαν στα κρατικά κανάλια.
Το πέμπτο magnum, (συνειδητά αφιλτράριστο) αναγράφει: «Αγαπητός στα 60». Εδώ οι εμπειρίες της πολύχρονης οινογνωστικής πορείας έγιναν μπουκέτο παιδαγωγικής αξίας, που μοιράζεται ακόμη και σήμερα ως μυστικό απόκοσμης ευωχίας.
Το έκτο μπουκάλι πάλιωσε ως «Ευλογημένος στα 70». Περιέχει τις υπερβατικές σταγόνες που ξέφυγαν από τα όρια του ουρανίσκου, για να μας ταξιδέψουν στον γαλαξία μιας άλλης λογικής που περιέχει μέσα της τη γεύση μιας αθέατης προοπτικής.
Θεωρείστε ο πρώτος Οινολόγος – Επαιδευτής στη χώρα, και εκάτονταδες καταναλωτές σας αποκαλούν δάσκαλο! Πως νοιώθετε;
Η ευθύνη αυτής της προσφώνησης είναι τιμητική, αλλά ταυτόχρονα και πολύ βαριά. Ο σωστός δάσκαλος εκτός από την απλή μετάγγιση της γνώσης πρέπει να εμπνέει. Εγώ μεταγγίζω με χαρά αυτό που σπούδασα και αγαπώ στους άλλους και ο καθένας από εκεί και πέρα επιλέγει είτε να μείνει απλά στην χοϊκή ευχαρίστηση του οίνου, ή να περάσει στην ευχαριστία ότι μπορεί ακόμη να βλέπει και να γεύεται ! Δόξα τω Θεώ όλα καλά. Όσο για ότι οι εφήμερες πρωτιές νομίζω δεν έχουν καμία σημασία.
Πάνω στο θέμα: «κρασί & υγεία» υπάρχουν σταγόνες που αποκαλύπτουν μια καινοτομία! Εξηγείστε μας τι ακριβώς συμβαίνει…
Πράγματι. Ανάμεσα στην επιστήμη της οινολογίας και της ανθρώπινης φυσιολογίας ξεπήδησε πρόσφατα και μία νέα νευρο-οινολογική προσέγγιση της οινογνωσίας, που στοχεύει στην κατανόηση της σχέσης μεταξύ της σύνθεσης του οίνου με τη σύγχρονη αισθητηριακή εμπειρία του ανθρώπου. Έρευνες της βιολογίας, της ψυχολογίας και της ανθρωπολογίας δείχνουν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στον εγκέφαλο με τις γεύσεις και τα αρώματα, εξαρτώνται πρώτα απ’όλα από το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο στόμα.
Η κίνηση ενός υγρού μέσα στο σώμα παραπέμπει στη βιομηχανική των υγρών. Επειδή μια τέτοια είδους κινητικότητα εντοπίζεται ξεκάθαρα κάθε φορά στο στόμα ενός γευσιγνώστη, το παγκοσμίου φήμης Κέντρο Νευρομυϊκής Έρευνας Shepherd Center ανέλαβε να μας διαφωτίσει. Μας παρουσίασε λοιπόν απλοποιημένα διαγράμματα για το πώς λειτουργούν οι γλωσσικοί μύες, αποδεικνύοντας ότι η δοκιμή ενός κρασιού εξαρτάται κυρίως από αυτούς.
Τελικά η γεύση είναι ψευδαίσθηση;
Στα επίκαιρα οινογευστικά ερωτήματα για το εάν η γεύση είναι μυρωδιά ή ψευδαίσθηση, οι έρευνες συνεχίζονται.
Πάντως, δεν είναι λίγοι οι γιατροί που υποστηρίζουν ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν είναι απλά και μόνο μια αισθητηριακή εμπειρία αλλά μια διηνεκής κινητική δραστηριότητα, που υπόκειται στις επιρροές του περιβάλλοντός μας. Αυτή μάλιστα η επιρροή μπορεί, κατά τον Shepherd, να είναι τόσο ισχυρή, που σε ορισμένες περιπτώσεις τα λευκά κρασιά να θεωρούνται ερυθρά και τα φθηνά καλύτερα από τα πιο ακριβά.
Υπάρχει συνεπώς κάποια σχέση μεταξύ της επιστήμης της Οινολογίας με αυτήν της Ψυχιατρικής;
Το ερώτημα παύει να είναι εικονικό ή απλά θεωρητικό, επειδή περιέχει μέσα του έναν ρεαλιστικό προβληματισμό. Παρόλο που από τους ειδήμονες έχει χυθεί πολύ μελάνι για κάθε επιστήμη ξεχωριστά, στις μηχανές αναζήτησης δεν υπάρχει ξεκάθαρη προσπάθεια καταγραφής των δεσμών των δύο αυτών διαφορετικών κόσμων. Και είναι λογικό, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται είτε για τη μία είτε για την άλλη, χωρίς να φαντάζονται την πιθανότητα συμπόρευσης της ευφροσύνης της καρδιάς με τη χαλάρωση των νεύρων…
Είναι βέβαιο όμως ότι εδώ και 4.000 χρόνια η θεραπευτική χρήση του οίνου μάς μεταφέρει, μέσα από την ιστορική και γεωγραφική της πορεία, σε μια νέα «σημειολογία», πέρα από τα όρια του ουρανίσκου και την κλασική γνωστική αντίληψη της γεύσης. Ο Πλάτωνας ήταν αυτός που συνιστούσε πάντα τη μέτρια χρήση του, που είναι ικανή να χαρίσει «ζεστασιά τόσο στην ψυχή όσο και στο σώμα». Σίγουρα όμως ο οίνος με τον Ιπποκράτη απέκτησε την αρχοντιά του στον τομέα της θεραπείας, ενώ μέσα σε εννέα βιβλία της Περί Φυτών Ιστορίας ο Θεόφραστος δημιουργεί τους πρωτόγνωρους φαρμακευτικούς οίνους της αρχαιότητας, όπως οι θεραπευτικοί οίνοι της Πισιδίας, ο Θάσιος ο υπνωτικός, οι ευώδεις της Λέσβου κτλ. Αργότερα, οι αφανείς ήρωες της ζύμωσης και οι μύκητες της σύγχρονης οινολογίας του μεγάλου Pasteur δικαίωσαν απόλυτα τις προτάσεις των σοφών γιατρών της αρχαίας Ελλάδας.
Σύγχρονες επιδημιολογικές μελέτες έχουν αποκαλύψει ότι η ζηλευτή πολυφαινόλη των ερυθρών κρασιών –γνωστή ως ρεσβερατρόλη– δρα στο σώμα ως προληπτικό μέσο κατά των καρδιαγγειακών παθήσεων καθώς και ορισμένων καρκίνων.
Από την άλλη πλευρά, η βιωματική γνώση της νευρο-ψυχολογίας του 21ου αιώνα συνάδει επιστημονικά με τις κοινωνικές έρευνες διάσημων πανεπιστημίων σε όλο τον κόσμο, παρόλο που συχνά ένα εγχειρίδιο Ψυχιατρικής ασχολείται κυρίως με το θέμα του «εθισμού στο αλκοόλ», απαριθμώντας μόνο κινδύνους και συνέπειες.
Για ποιο λόγο κάποιοι έχουν πονοκεφάλους ειδικά με το κόκκινο κρασί και κάποιοι άλλοι λιγότερο ή καθόλου; Υπάρχουν επαρκείς εξηγήσεις περί του φαινομένου ή δεν έχει ακόμα αποδειχθεί επιστημονικά ο βασικός ένοχος;
Οι περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο ένοχος είναι η ισταμίνη, μια ένωση που βρίσκεται μέσα στις φλούδες των ερυθρών σταφυλιών και εμφανίζεται στο κρασί στη φάση τα εκχύλισης. Μερικοί άνθρωποι λοιπόν έχουν έλλειψη του ενζύμου που διασπά την ισταμίνη στο λεπτό έντερο, την αναστολή του οποίου βοηθά και το αλκοόλ στο αίμα, που μπορεί να διαταράξει τα αιμοφόρα αγγεία και να προκαλέσουν πονοκέφαλο.
Επίσης, οι πολυφαινόλες (φυτικές χημικές ουσίες που περιέχουν αντιοξειδωτικά) είναι κι αυτές κρυμμένες μέσα στις φλούδες και απελευθερώνουν μια κυρίαρχη ορμόνη που λέγεται σεροτονίνη.
Αυτή η ορμόνη της ευτυχίας δρα ως νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου. Χαμηλά επίπεδά της έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση κατάθλιψης, άγχους και θυμού, καθώς και με ημικρανίες και διπολική διαταραχή. Βασικός δομικός της λίθος είναι το αμινοξύ «τρυπτοφάνη», το οποίο το συναντάμε και σε τροφές όπως οι μπανάνες, το γάλα, τα ζυμαρικά ολικής άλεσης, καθώς και τα λιπαρά ψάρια. Έρευνες σε πανεπιστήμια της Αυστραλίας έδειξαν ότι η μείωση του ηλιακού φωτός και ο άσχημος καιρός προκαλούν σε υγιή άτομα την ίδια βιοχημική διαταραχή που παρατηρείται και σε άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη. Επιπροσθέτως, τα αποτελέσματα της έρευνας έγιναν πιο αξιόπιστα, συγκρίνοντας τους ίδιους ασθενείς τόσο τον χειμώνα όσο και το καλοκαίρι, παρατηρώντας διαφορές ως προς τις αντιδράσεις της συμπεριφοράς! Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «εποχική συναισθηματική διαταραχή» (Seasonal Affective Disorder ή SAD)
Ορισμένοι, τέλος, πιστεύουν ότι οι πονοκέφαλοι οφείλονται στα λεγόμενα θειώδη. Ωστόσο, πολλές τροφές περιέχουν θειώδη και θα έπρεπε να έχουμε μονίμως πονοκέφαλο μετά την κατανάλωσή τους. Άλλωστε είναι γνωστό ότι οι κοινοί θνητοί έχουν πάντα πονοκεφάλους, ενώ αντιθέτως οι αριστοκράτες… ημικρανίες!
Ανάμεσα στις 100 σταγόνες αναφέρετε και χαριτωμένα περιστατικά που συμβαίνουν στα Σεμινάρια
Είναι το αλατοπίπερο κάθε ταξιδιωτικής εμπειρίας. Δεν μπορεί να ξεχάσει κανείς την ωραία Ελένη με το σκαμνάκι της, τις ατάκες του Τζίμη Πανούση στα Σεμινάρια, την παρουσία του Λουκιανού Κηλαϊδόνη και της Δόμνας Σαμίου στις παραστάσεις μας, την συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στο οινοποιείο της Σαντορίνης, την δοκιμή των κρασιών του Ιταλού τραγουδιστή Al Bano και πολλές ακόμη πικάντικες στιγμές της διαδρομής από την «Μαρκό» ως το θρυλικό “Margaux”
Τι συνέβη με την 100η σταγόνα που ομολόγησε τελικά όλη την αλήθεια της οινικής αυτής διαδρομής ;
Πιστεύω ακράδαντα ότι παρόλο που οι πρώτες 99 συνεχίζουν να «ευφραίνουν καρδίαν ανθρώπου», η εμφάνιση της υδάτινης στο τέλος κρύβει μέσα της, μια μεθυστική ανατροπή! Εύχομαι αυτό το νοερό ταξίδι ανάβασης των αισθήσεων, να μετουσιώσει την απλή πόση του οίνου, σε σταγόνες παρηγοριάς και ελπίδας.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
Με τίτλο «100 σταγόνες δρόμος» κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του οινολόγου δόκτορος Δημήτρη Χατζηνικολάου γεμάτο μνήμες, ιστορικά γεγονότα και σπάνιες οινικές αποκαλύψεις για τους απανταχού φίλους της βρώσης και της πόσης.
Μέσα σε 6 φιάλες magnum, ο συγγραφέας κατάφερε να συγκεράσει τις φοιτητικές στιγμές με αυτές της οινικής ενηλικίωσης. Η διαδρομή από το ανώνυμο κρασί στο εμφιαλωμένο και από τη διαχρονική οινοποίηση στα μυστικά της σημερινής οινογνωσίας, περιέχει βιώματα επιστημονικής εμπειρίας που προσφέρεται καρδιακά σε κάθε μάχιμο ουρανίσκο… Συντροφιά με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, την Έλενα Ναθαναήλ, την Κορίνα Μεντζελοπούλου, τον Al Bano, τον Τζίμη Πανούση και τον Γιώργο Νταλάρα, το ταξίδι αυτό αποδεικνύεται επίκαιρο και μεθυστικό. Απολαύστε το μέχρι την τελευταία σταγόνα…
Υ.Γ Διατίθεται στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Πατάκη
