Μάλιστα, το σχετικό θέµα αποτελεί ένα από τα τρία ψηφίσµατα που έθεσε ο Σύνδεσµος Ελληνικού Οίνου υπόψιν των αρµόδιων υπουργών και πολιτικών φορέων υπογραµµίζοντας πως η αποστέρηση µιας τέτοιας θεσµικής δυνατότητας από την ελληνική οινοποιία, την καταδικάζει στο να παραµείνει, από θεσµικής άποψης, ως κλάδος «β΄κατηγορίας» σε ένα έντονα ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον. Αναφέρει, δε πως, σε όλα σχεδόν τα αµπελοοινικά κράτη της Ε.Ε. (και όχι µόνο εκείνα µε την ισχυρή οινική παρουσία, ήτοι Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, αλλά χώρες όπως η Πορτογαλία, η Αυστρία, ακόµα και η Ρουµανία), έχουν αναπτυχθεί αντίστοιχα θεσµικά µοντέλα τοπικού χαρακτήρα, δίδοντας έτσι ώθηση στην καινοτόµο παραγωγή, την προβολή της αντίστοιχης ΠΟΠ ή ΠΓΕ και την (νοµική και οικονοµική) προστασία του ονόµατος της περιοχής.
Σύµφωνα µε τον ΣΕΟ, πολλές δυναµικές ζώνες παραγωγής οίνων ΠΟΠ σε όλη την Ελλάδα, θέλουν να λάβουν τη σχετική θεσµική υπόσταση (Νεµέα, Νάουσα, Σαντορίνη, Τύρναβος, ∆ράµα), ενώ σε ορισµένες περιπτώσεις, όπως των ΠΓΕ «Μακεδονία», «Θράκη» και «Αιγαίο Πέλαγος», η ενίσχυση των συλλογικών δράσεων έχει εθνική σηµασία.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το φύλλο 978 της Agrenda
Λαµβάνοντας υπόψη ότι το κρασί συνδέεται µε µια σύνθετη παραγωγική και µεταποιητική διαδικασία, όπου οι εµπλεκόµενοι οικονοµικοί παράγοντες είναι πολλοί (αµπελουργοί, οινοποιοί, εµφιαλωτές, διανοµείς) και ποικίλουν ως προς την οικονοµική τους ταυτότητα (µικροί ή µεσαίου µεγέθους αµπελουργοί, αµπελουργοί-οινοποιοί, «κτήµατα», µεταποιητές, οινοβιοµηχανίες) καθίσταται αδήριτη η ανάγκη συλλογικής έκφρασης για την ανάπτυξη και τη δηµιουργία προστιθέµενης αξίας σε τοπικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, ο ΣΕΟ ζητά από του υπουργείο να πράξει τα δέοντα προκειµένου:
- Να θεσπιστεί άµεσα η δυνατότητα αναγνωρισµένων Οµάδων Παραγωγών για τον αµπελοοινικό τοµέα, σύµφωνα µε τα οριζόµενα στο άρθρο 33 του Κανονισµού (ΕΕ) 2024/1143).
- Η απαιτούµενη αντιπροσωπευτικότητα τέτοιων οµάδων να λαµβάνει υπόψη της τις ιδιαιτερότητες του εθνικού αµπελοοοινικού κόσµου και ιδίως τον κατακερµατισµό αυτού. Ως εκ τούτου, οι Οµάδες να µπορούν να αναγνωρίζονται εφόσον τουλάχιστον 1/3 των παραγωγών του προϊόντος είναι µέλη και ταυτόχρονα παράγουν τουλάχιστον τα 2/3 του όγκου της εµπορεύσιµης παραγωγής του οίνου ΠΟΠ ή ΠΓΕ.
- Μια Οµάδα Παραγωγών να µπορεί να αναγνωριστεί για περισσότερες ΠΟΠ ή ΠΓΕ οίνου µε αλληλοκαλυπτόµενες ζώνες παραγωγής, εφόσον ικανοποιούν τα κριτήρια της αντιπροσωπευτικότητας.
- Οι αναγνωρισµένες Οµάδες Παραγωγών να µπορούν να ασκούν το σύνολο των δραστηριότητων που προβλέπονται στον Κανονισµό (ΕΕ) 2024/1143.
- Για θέµατα που αφορούν στην προστασία και στη συµµόρφωση µε τις προδιαγραφές του προϊόντος, οι αναγνωρισµένες Οµάδες να µπορούν να διαθέτουν δικούς τους ελεγκτές, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να πραγµατοποιούν και αυτοί εσωτερικούς ελέγχους στην παραγωγή, µεταποίηση, συσκευασία και διακίνηση του συγκεκριµένου ΠΟΠ/ΠΓΕ.
- Η χρηµατοδότηση των Οµάδων να εξασφαλίζεται µε τη θέσπιση υποχρεωτικής εισφοράς, βεβαιούµενης από το δηµόσιο ταµείο και καταβαλλόµενης απευθείας στην Οµάδα, υπολογιζόµενης µε βάση τον όγκο του παραγόµενου προϊόντος ΠΟΠ/ΠΓΕ, την οποία να καταβάλλει το σύνολο των παραγωγών του προϊόντος ΠΟΠ/ΠΓΕ (ακόµα και αν δεν είναι µέλη της οµάδας).
Κατ΄ένα έτος παρατείνονται άδειες φύτευσης
Η Επιτροπή θα παρατείνει κατά ένα έτος την ισχύ των αδειών φύτευσης και αναφύτευσης αµπέλου που λήγουν το 2024 σε περιοχές που πλήττονται από ξηρασία ή υπερβολικές βροχοπτώσεις. Η πρόταση της Επιτροπής θα αποτρέψει τους πληγέντες αµπελουργούς από το να χάσουν την άδεια τους λόγω ακραίων καιρικών φαινοµένων και θα τους επιτρέψει να φυτέψουν αµπέλια το 2025.
Σύµφωνα µε την ισχύουσα νοµοθεσία (άρθρο 62 του Κανονισµού 1308/2013), οι άδειες φύτευσης και αναφύτευσης αµπέλου ισχύουν γενικά για τρία χρόνια από την ηµεροµηνία χορήγησής τους. Εντός της περιόδου ισχύος κάθε δεδοµένης άδειας, οι αµπελουργοί λαµβάνουν συνήθως τις αποφάσεις για τις ποικιλίες και το είδος του κρασιού που θα παραχθεί στους νέους αµπελώνες, θα προετοιµάσουν το έδαφος το φθινόπωρο ή το χειµώνα και θα προµηθεύονται τα νέα αµπέλια, τα οποία στη συνέχεια φυτεύονται κατά τη διάρκεια η άνοιξη αφού η άνοιξη είναι η καταλληλότερη περίοδος του χρόνου για φύτευση.
Ωστόσο, η Ισπανία και η νότια Ιταλία υποφέρουν από επίµονη ξηρασία, ενώ οι υπερβολικές και συνεχείς βροχοπτώσεις έπληξαν τη βόρεια Ιταλία και τη Γαλλία. Περιφέρειες σε άλλα κράτη µέλη έχουν επίσης επηρεαστεί. Ως αποτέλεσµα αυτών των εξαιρετικών καιρικών συνθηκών, οι αµπελουργοί δεν µπόρεσαν να εκτελέσουν εγκαίρως ορισµένες εργασίες.
