Με περισσότερα από 5.000 στρέμματα αμπελώνων σε οκτώ καθιερωμένες αμερικανικές αμπελουργικές περιοχές, η οινοποιία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων του Τέξας βρίσκεται συχνά στην Νο. 4 θέση για την υψηλότερη παραγωγή κρασιού στις ΗΠΑ — γενικά εναλλάσσοντας την παραγωγή κρασιού της Νέας Υόρκης, ανάλογα με το έτος.
Οι άοκνες προσπάθειες των αμπελοκαλλιεργητών και των οινοπαραγωγών να βρουν ποια σταφύλια λειτουργούν καλύτερα με τις τεράστιες και ποικίλες συνθήκες του κράτους έχουν ωθήσει την ανάπτυξη του κλάδου. Και πολλές ποικιλίες που αγαπούν τη θερμότητα, όπως το Tempranillo, που τις βοήθησαν να φτάσουν στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Η άνοδος του κρασιού του Τέξας και του Tempranillo είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς.
Το Τέξας είναι το σπίτι του πρώτου αμπελώνα της Βόρειας Αμερικής, που ιδρύθηκε το 1662 από Ισπανούς ιεραπόστολους. Αλλά η σύγχρονη βιομηχανία κρασιού χρονολογείται πραγματικά από το 1966, όταν ο Clinton “Doc” McPherson, καθηγητής χημείας στο Texas Tech University, φύτεψε μια ποικιλία σταφυλιών στις High Plains του Τέξας.
Σε μια εποχή που το Cabernet Sauvignon, το Merlot και το Chardonnay φυτεύονταν ευρέως στην Καλιφόρνια, ο McPherson έβαλε τα μάτια του σε πιο σκοτεινές ποικιλίες του Ροδανού όπως Tempranillo, Grenache, Chenin Blanc, Muscat και Viura, μεταξύ άλλων.
Φυσικά, αυτό δεν εμπόδισε τους οινοποιούς και τους αμπελουργούς του Τέξας που ήρθαν μετά τον McPherson να επιλέξουν να δουλέψουν με πιο κλασικά σταφύλια. Πολλά Cabernet, Merlot και Chardonnay φυτεύτηκαν σε όλη την πολιτεία τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αλλά το ζεστό κλίμα του Τέξας, οι διακυμάνσεις των καιρικών συνθηκών και οι σύντομες καλλιεργητικές περίοδοι αποδείχθηκαν σύντομα ακατάλληλα για τις γαλλικές ποικιλίες που ήταν δημοφιλείς στην Καλιφόρνια, το Όρεγκον και την πολιτεία της Ουάσιγκτον. Πολλά σταφύλια δεν μπορούσαν να αντέξουν την υπερβολική ζέστη, για να μην αναφέρουμε τις ζημιές από τους ανοιξιάτικους παγετούς, το χαλάζι και την ξηρασία.
Μέχρι τη δεκαετία του 2000, πολλοί οινοποιοί του Τέξας άρχισαν να επικεντρώνονται στα σταφύλια που ευδοκιμούσαν σε άλλα μέρη του κόσμου με παρόμοια κλίματα και συνθήκες.
«Οι γονείς μου αποφάσισαν να καλλιεργήσουν Cabernet Sauvignon και Chardonnay – ακριβώς αυτό που θα περίμενες τη δεκαετία του 1990. Αυτά ήταν πραγματικά τα μόνα σταφύλια που αναζητούσαν οι άνθρωποι έξω από το Pinot Noir, κάτι που δεν ήταν επιλογή για καλλιέργεια στο Τέξας», λέει η Julie Kuhlken, κόρη καλλιεργητών σταφυλιών στο Hill Country. Συνίδρυσε την Pedernales Cellars μαζί με τον αδερφό της David Kuhlken το 2005.
«Έχοντας παρακολουθήσει ανθρώπους να παλεύουν με το Cab και άλλα σταφύλια, όταν ο αδερφός μου και εγώ αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το Pedernales, σκεφτήκαμε: “Γιατί το κάνουμε αυτό;” Πρέπει να βρούμε τα σταφύλια που λειτουργούν καλά στην πολιτεία.», με το Tempranillo να είναι σαφώς πολύ καλός υποψήφιος», Julie Kuhlken.
Το Τέξας φιλοξενεί τώρα μια μεγάλη ποικιλία σταφυλιών, η πλειονότητα των οποίων καλλιεργείται στα AVA της Χώρας Χιλ και του Τέξας High Plains. Ωστόσο, ακόμη και στις πιο ζεστές περιοχές του Τέξας, με τις συντομότερες καλλιεργητικές περιόδους, το Tempranillo ανθίζει και προσφέρει τη γεύση και την πολυπλοκότητα που αγαπούν οι πότες. Είναι ένα από τα μόνα σταφύλια που μπορεί να ευδοκιμήσει σε όλες τις περιοχές της πολιτείας.
«Απολύτως, χωρίς αμφιβολία, το Tempranillo είναι 100% σταφύλι του Τέξας», λέει ο Yates.
«Τα πράγματα που κάνουν καλά στο High Plains και σε ορισμένες από τις άλλες οινοπαραγωγικές περιοχές μας δεν είναι αυτά που μας κάνουν πάντα καλά στη Χώρα Χιλ. Αλλά έχουμε το Tempranillo που αναπτύσσεται σε όλες αυτές τις τοποθεσίες. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τόσοι πολλοί άνθρωποι εργάζονται με το Tempranillo — ακόμα κι όταν δεν είναι το αγαπημένο σταφύλι ενός οινοποιού για να δουλέψει. Αναπτύσσεται εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα από τα περισσότερα άλλα σταφύλια στην πολιτεία», προσθέτει ο Yates.
Το Texas Tempranillo τείνει να εμφανίζει καλό οξύ και να κάνει κρασιά με έντονα αρώματα, τανική δομή και γεύσεις που είναι ειδικά για την περιοχή που αναπτύσσονται τα αμπέλια. Ανάλογα με το πού προέρχονται τα σταφύλια, μπορούν να δείξουν μεγαλύτερο χαρακτήρα φρούτων, αλλά συνολικά, τα περισσότερα Texas Tempranillo εμφανίζει ώριμες γεύσεις και κομψότητα με μια σειρά από πολυπλοκότητα.
«Ένα από τα διασκεδαστικά πράγματα για το Tempranillo είναι ότι είναι τόσο εκφραστικό. Έχει διαφορετική γεύση από διάφορα μέρη του δικού μας αμπελώνα, και αυτό συνεχίζει να ποικίλλει μόνο όταν σκέφτεστε τα φρούτα από τις High Plains και άλλες περιοχές αμπελοκαλλιέργειας στην πολιτεία», λέει ο Kuhlken.
Καθώς τα ποιοτικά μπουκάλια Tempranillo και άλλα μεσογειακά σταφύλια εμφανίζονται στα ράφια λιανικής, οι καταναλωτές φαίνονται περισσότερο από πρόθυμοι να τα δοκιμάσουν. Η περιέργεια για τις ποικιλίες πέρα από τα κλασικά οινοποιήσιμα σταφύλια είναι καλό για το Τέξας, λέει ο Bonarrigo, καθώς θα βοηθήσει μόνο τους οινοποιούς να βελτιώσουν την ποιότητα.
«Είναι αλήθεια ότι το Tempranillo είναι μια ωραία ραχοκοκαλιά μιας ποικιλίας για εμάς. Αναπτύσσεται καλά, και πουλάει καλά. Αλλά νομίζω ότι θα πειραματιστούμε για τα επόμενα 20 ή 30 χρόνια», λέει ο Bonarrigo. «Έχουμε κάνει πολλή δουλειά για να μάθουμε τι λειτουργεί για το Τέξας και νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου πολλοί οινοποιοί έχουν την αυτοπεποίθηση να πειραματιστούν και να φτιάξουν ποιοτικά κρασιά από αυτό».
Η βιομηχανία κρασιού του Τέξας συνεχίζει να αναπτύσσεται, και το Tempranillo θα έχει πάντα μια θέση.
