Το ταξίδι της Ινδίας στο κρασί
Ιστορικές και λογοτεχνικές πηγές μπορούν να ανιχνεύσουν το κρασί στην Ινδία πίσω στον 13 ο αιώνα π.Χ., αλλά η προέλευση της σύγχρονης ινδικής βιομηχανίας κρασιού βρίσκονται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν δύο πρωτοπόρες βιομήχανοι και επιχειρηματίες, η Shymarao Chowgule και η Kanwal Grover, ανέλαβαν να παράγουν το δικό τους κρασί σε ινδικό έδαφος. Η είσοδος του Sula Vineyards, του μεγαλύτερου παραγωγού ινδικού κρασιού σήμερα, στην αγορά το 2000 συμβόλιζε την αισιοδοξία των καιρών. Η Maharashtra ήταν το πρώτο κράτος που εισήγαγε μια πολιτική κρασιού στην Ινδία το 2001, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας μεγάλος αριθμός νέων οινοποιείων. Τρία ακόμα κράτη εισήγαγαν τις πολιτικές για το κρασί: το Madhya Pradesh και το Tamil Nadu το 2006 και το Karnataka το 2007.
Η οικονομική κρίση της περιόδου 2007-2008 οδήγησε πολλούς παραγωγούς στην χρεοκοπία, συμπεριλαμβανομένης της ρευστοποίησης του Chateau Indage του Chowgule, του μεγαλύτερου οινοποιείου της εποχής και γνωστότερου για το αφρώδες κρασί Omar Khayyam. Από το 2007 και μετά ξεκίνησαν νέα σοβαρά έργα οινοποιείων, όπως οι οινοποιίες Alpine, Fratelli Wines, Charosa Winery, Four Seasons, KRSMA Estates, Vallonné Vineyards και SDU Winery. Πολυεθνικοί κολοσσοί στον χώρο των ποτών άρχισαν επίσης να ενδιαφέρονται και να ιδρύουν καταστήματα στην Ινδία όπως τα Pernod Ricard, Diageo και Moët Hennessy. Οι χρηματοοικονομικοί επενδυτές κινήθηκαν παρά τις προφανείς προκλήσεις που αντιμετώπισε η νεοσύστατη ινδική βιομηχανία οίνου. Το 2009 ιδρύθηκε το Ινδικό Συμβούλιο Επεξεργασίας Σταφυλιών και η Ινδία προσχώρησε στην OIV το 2011.
Περιφέρειες και κλίματα
Η ινδική υποήπειρος είναι μια τεράστια έκταση γης στη Νοτιοανατολική Ασία με ποικίλες κλιματολογικές συνθήκες από το Jammu και το Kashmir στα βόρεια μέχρι το Tamil Nadu και την Kerala στο νότο. Η πλειονότητα της παραγωγής κρασιού, ωστόσο, συγκεντρώνεται σε δύο πολιτείες της Νότιας Ινδίας, την Maharashtra και την Karnataka. Ως εκ τούτου, τα περισσότερα από τα 2.500 εκτάρια (6.178 στρέμματα) αμπελώνων, περίπου 2% Μπορντό εμπεριέχονται μέσα στο υποτροπικό κλίμα, με δύο ξεχωριστές εποχές: τους υγρούς καλοκαιρινούς μήνες και την ψυχρότερη ξηρή χειμερινή περίοδο.
Ο νοτιοδυτικός μουσώνας φέρνει τον συντριπτικό όγκο των ετήσιων βροχοπτώσεων μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου, συνοδευόμενος από υψηλές θερμοκρασίες που συχνά υπερβαίνουν τους 30 ° C και, σε ορισμένες περιοχές, αυξάνεται κοντά στους 50 ° C. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν υπάρχει καθόλου βροχή και οι θερμοκρασίες κυμαίνονται μεταξύ 35 ° C κατά τη διάρκεια της ημέρας και 15 ° C κατά τη διάρκεια της νύχτας, παρέχοντας μια πολύ ευπρόσδεκτη ημερήσια μεταβολή θερμοκρασίας.
Αυτό έχει δύο επιπτώσεις στον αμπελώνα. Το ένα είναι η πλήρης έλλειψη αδράνειας για τα αμπέλια, τα οποία ξαναρχίζουν τον αναπτυσσόμενο κύκλο τους μόλις κλαδεύονται μετά τη συγκομιδή. Κατά συνέπεια, οι συνειδητοποιημένοι παραγωγοί κλαδεύουν δύο φορές το χρόνο: μετά τη συγκομιδή τον Μάιο και αμέσως μετά τον μουσώνα, στην περίοδο από τις αρχές Αυγούστου έως τα τέλη Σεπτεμβρίου πριν από την έναρξη της νέας καλλιεργητικής περιόδου. Η άλλη επίπτωση είναι ο αντίστροφος κύκλος θερμοκρασιών κατά τη χειμερινή περίοδο: οι θερμοκρασίες μειώνονται από την αρχή της καλλιεργητικής περιόδου, φτάνοντας τις χαμηλότερες τον Δεκέμβριο, μετά την οποία αναμένεται να αυξηθούν ξανά καθώς τα σταφύλια βρίσκονται στο τελικό στάδιο ωρίμανσης.
Ωστόσο, η περιφερειακή διακύμανση είναι ανιχνεύσιμη. Η απόσταση από τον Ισημερινό στα νότια και την Αραβική Θάλασσα στα δυτικά επηρεάζει το ύψος των βροχοπτώσεων. Για παράδειγμα, στο Nashik, μία από τις οκτώ περιοχές κρασιού της Ινδίας και πατρίδα των περισσότερων σημαντικών εμπορικών παραγωγών, το δυτικό Ghats έρχεται πρώτο την περίοδο των μουσώνων, συγκεντρώνοντας 3.500 χιλιοστά βροχόπτωσης στην περιοχή Igatpuri, ενώ στην ενδοχόρα οι περισσότερες υποπεριφέρειες δέχονται μόλις 500 χιλιοστά . Το Nashik, η πρωτεύουσα του κρασιού της Ινδίας, είναι επίσης κέντρο τουρισμού του κρασιού χάρη στην ευνοϊκή του θέση: απέχει μόλις 190 χιλιόμετρα, ή 3,5 ώρες με το αυτοκίνητο, βορειοανατολικά της μητροπολιτικής Mumbai και είναι ένα από τα τέσσερα κέντρα του Kumbh Mela , ένα μαζικό προσκύνημα που πραγματοποιείται κάθε δωδέκατο έτος, με Ινδουιστές να συγκεντρώνονται για να καθαριστούν από την αμαρτία στο ποτάμι.
Το υψόμετρο ασκεί την επιρροή του τόσο στις μέσες θερμοκρασίες όσο και στην έκταση της ημερήσιας μεταβολής της θερμοκρασίας. Η Bangalore και το South, μια περιοχή κρασιού που βρίσκεται σε μέσο υψόμετρο 950m στην πολιτεία Karnataka, απολαμβάνει πιο μέτριες θερμοκρασίες το καλοκαίρι από το Nashik, που βρίσκεται σε υψόμετρο 600m. Κατά συνέπεια, η διαφορά μεταξύ θερμοκρασίας ημέρας και νύχτας μειώνεται επίσης κάπως, επηρεάζοντας την ωρίμανση των σταφυλιών.
Ποικιλίες και στυλ κρασιού
Αν και τα μωβ Bangalore Blue και Bangalore είναι γηγενή ινδικά σταφύλια, είναι υβρίδια V.vinifera και V.labrusca, δίνοντάς τους μια μάλλον αφρώδη γεύση και τα καθιστούν κατάλληλα μόνο για κρασί υπο-επιπέδου.
Οι τέσσερις πιο σημαντικές ποικιλίες ως προς την ποσότητα που παράγονται είναι Sauvignon Blanc, Chenin Blanc, Cabernet Sauvignon και Shiraz.. Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγηθεί από την επιρροή ξένων συμβούλων, όπως ο Michel Rolland από το Μπορντό, αλλά και λόγω του στυλ στο οποίο μπορούν να παραχθούν. Η ευελιξία του Chenin Blanc σε σχέση με την ποσότητα των υπολειμματικών σακχάρων ταιριάζει στον Ινδικό ουρανίσκο όπως και ο φρουτώδης χαρακτήρας του μίγματος Cabernet-Shiraz, που θεωρείται ως το κλασικό κόκκινο μείγμα της Ινδίας με ώριμα φρούτα και βελούδινες τανίνες.
Τα υπόλοιπα σταφύλια που καλλιεργούνται στην Ινδία ταξινομούνται σε τρεις ομάδες με βάση την προέλευσή τους: Γαλλικά, ιταλικά και άλλες ποικιλίες. Αυτά περιλαμβάνουν το Viognier και το Malbec, και τα δύο δείχνουν μεγάλες δυνατότητες, και Chardonnay και Pinot Noir, και τα δύο αγωνίζονται να αποδώσουν εμπορικά βιώσιμες ποσότητες παρόλο που το Chardonnay παράγεται όλο και περισσότερο με καλά αποτελέσματα. Ανάμεσα στις ιταλικές ποικιλίες το Sangiovese εξαπλώνεται ευρύτερα, ενώ άλλες ποικιλίες περιλαμβάνουν Riesling και Tempranillo.
Στυλιστικά τα Ινδικά και ο Δυτικά είδη κρασιών είναι διαφοροποιούνται. Το πρώτο περιλαμβάνει συνεχώς ξηρά κρασιά: που ταιριάζουν στην πικάντικη φύση της ινδικής μαγειρικής. Indian port: μια προβληματική κατηγορία για να την ονομάσεις και να την προσδιορίσεις ποιοτικά, εκτός από το να σβήσεις τη δίψα για γλυκύτητα και αλκοόλ του καταναλωτή με χαμηλό εισόδημα. Δροσερά κρασιά: σχεδιασμένα για να μεταπίσουν τους πότες μπύρας και οίνους υπο-επιπέδου: τεχνικά ίσως άψογο, αλλά εντελώς ακατάλληλο για το δυτικό ουρανίσκο.
Μεταξύ των δυτικών στιλ, η γκάμα κυμαίνεται από ξηρά κρασιά, μέχρι τα αφρώδη, τα γλυκά κρασιά και τα κρασιά όψιμου τρύγου. Τα premium κρασιά συχνά παλαιώνονται σε βαρέλια, με επικρατέστερα τα αμερικάνικα δρύινα, αλλά και τα γαλλικά δρύινα είναι εξίσου αποδεκτά. Υπάρχει μια αυξανόμενη ζήτηση μεταξύ των Ινδών για αφρώδες κρασί που έχει υποστεί ζύμωση στο μπουκάλι, το οποίο συνήθως φτιάχνεται από το Chenin Blanc ή το Shiraz για το ροζέ. Αυτά τα κρασιά δυτικού στιλ κερδίζουν ολοένα και περισσότερα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς κρασιού και είναι αυτά που πρέπει να προσέξετε αν θέλετε να πάρετε μια γεύση από ινδικά κρασιά.
Πηγή:wsetglobal
