Η ιστορία της Barbara Gruber και του Lacules Estate μπλέκει με έναν μαγικό τρόπο το Alto Adige, τα περίχωρα της Βιέννης, το Burgenland, την κοιλάδα του Μοζέλα και τη Napa Valley. Κι όμως είναι τοποθετημένο στην απόλυτα μεσογειακή Κορώνη, καλά κρυμμένο προς το νότιο άκρο της παραλίας ανάμεσα σε δαιδαλώδεις χωματόδρομους.
Η Barbara είναι η μοναχοκόρη του Friedrich Gruber, ενός πολυμήχανου χειρώνακτα που πριν από 40 χρόνια, ήταν ακόμα εργολάβος και έχτιζε σπίτια. Για κάποιον λόγο, όμως του κέντρισαν το ενδιαφέρον οι χώροι αποθήκευσης τροφίμων στον αρχαίο κόσμο και στο Μεσαίωνα. Κάπως έτσι έχτισε το πρώτο του κελάρι, στο σπίτι του, στο οποίο αποθήκευε μπύρα και λάχανα, ως ένας τυπικός Κεντροευρωπαίος. Οι επισκέπτες του έγιναν οι πρώτοι του πελάτες και από στόμα σε στόμα έχτισε φήμη που ξεπέρασε τα όρια της Ευρώπης. Η Barbara τον θυμάται να της λέει: «Οι άνθρωποι θέλουν ένα ωραίο μέρος για να αποθηκεύουν το κρασί τους, είναι εντυπωσιακό αυτό».
Επιστρέφουμε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και ο Friedrich Gruber ανέλαβε να χτίσει ένα τέτοιο κελάρι για το εξοχικό ενός Αυστριακού στην Κορώνη. Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, δέχθηκε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση: Αντί χρηματικής πληρωμής, το οικόπεδο γύρω από το οποίο η Barbara οικοδομεί τελικό το δικό της οινικό εγχείρημα.
Η οικογένεια πίσω από το οινοποιείο Waldherr λίγο έξω από τη Βιέννη, στενοί φίλοι των Gruber βρέθηκαν στην περιοχή, μόλις ο Friedrich είχε χτίσει το δικό του εξοχικό. «Πρέπει να βάλεις αμπέλια, ελιές, είσαι στη Μεσόγειο, δεν γίνεται να το έχεις έτσι το σπίτι» τον παρότρυναν. Με την υπόσχεση ότι θα βοηθήσουν στα του αμπελώνα και της οινοποίησης, το εγχείρημα ξεκινά. Απέχουμε όμως ακόμα πολύ από τα επιβλητικά Lacules Estate Merlot, Lacules Estate Syrah και το Chord. Όλα αυτά ήρθαν μετά την εμπλοκή της Barbara και αφού ο γνωστός Χρήστος Κόκκαλης άγγιξε με τη δική του ματιά την οινοποίηση σε ένα θερμό κλίμα.
Ο ήλιος στη φιάλη
Οποιος έχει περάσει έστω κι ένα χειμώνα σε κάποια πόλη της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, αντιλαμβάνεται ότι η εμμονή των κατοίκων εκεί με τον ήλιο, τη ζέστη και τις μεγάλες ημέρες δεν είναι επίπλαστη. Πιο απλά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται, κοινή αγωνία των περισσότερων εκεί είναι ο ερχομός του χειμώνα και η Barbara Gruber δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Γι’ αυτό τα πρώτα λόγια που βρήκε για να περιγράψει την προσέγγισή της στο κρασί του Κτήματος, είναι «θέλουμε να παγιδέψουμε τον ήλιο στο μπουκάλι». Γύρω από το concept του ήλιου, στην πολύ θερμή και ολοφώτεινη Κορώνη, ακόμα και στις αρχές Νοεμβρίου, όταν την επισκεφτήκαμε, στήθηκε ολόκληρο το αφήγημα του Κτήματος.
Καθοριστική ήταν και η επίδραση των Giovanett από το εμβληματικό Castelfeder του Altο Adige, καλοί φίλοι της Barbara. Όταν έκαναν έναν πρώτο πιο συνεπή πειραματισμό μαζί με την Barbara, τότε η οικοδέσποινα κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει. Έφυγε αμέσως για τη Napa Valley. «Η περιοχή διαφέρει πολύ από το Alto Adige ή από την Αυστρία. Το κλίμα είναι τόσο ζεστό εδώ, ωριμάζουν τα φρούτα, πετυχαίνουμε φαινολική ωριμότητα. Τότε αποφάσισα να πάω στη Napa, να πάρω εμπειρία από ένα αντίστοιχα θερμό κλίμα». Γύρισα από την Καλιφόρνια με πολλές ιδέες και με την αίσθηση του πώς θα έπρεπε να είναι η γεύση του κρασιού από αυτό το μέρος και πώς να το πετύχω. Τότε είπαμε ότι ναι, τώρα μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ κουλ. Δεν ήθελα όμως να αντιγράψω κάποιο στυλ», αναφέρει.
«Θέλαμε να αξιοποιήσουμε τον ήλιο. Εδώ δεν έχουμε καταστάσεις Μπορντό ή Αυστρίας όπου πρέπει να κάνεις γρήγορα τον τρύγο γιατί θα βρέξει και μετά θα έχεις προβλήματα. Μπορούμε να τα αφήσουμε στο φυτό, να ωριμάσουν, να παίξουμε ακόμα και με σκίαστρα για να μείνουν στο φυτό ακόμα περισσότερο, χωρίς να παραωριμάσουν. Δεν θέλουμε να φτιάξουμε βόμβες ωριμότητας. Θέλουμε να εκφράσουμε όχι ακριβώς το terroir, δεν είμαι μεγάλη fan του όρου, θα πω το κλίμα».
Ναός του οίνου
Τελευταίο έργο του Friedrich Gruber είναι το κελάρι, δίπλα ακριβώς από το ολοκαίνουριο οινοποιείο της Κορώνης, το οποίο ακόμα χτίζεται στο εξωτερικό του. Πέτρινο, άνετο και μίνιμαλ. Καλείται να φιλοξενήσει βαρέλια που να ανταποκρίνονται στον στόχο των 50 με 60 χιλιάδων φιαλών που έχει βάλει η κόρη του. Πώς όμως ο Friedrich Gruber ξεκίνησε να δοκιμάζει κρασί; Από τους πελάτες του. «Έχτιζε τα κελάρια, του έλεγαν δοκίμασε αυτό, δοκίμασε εκείνο, στο τέλος δοκίμασε τα πάντα». Αυτήν τη στιγμή μάλιστα είναι μέλος μιας πολύ μικρής και παγκόσμιας οινικής κοινότητας, οριακά ελίτ, έχει φιλικές σχέσεις με διεθνούς κύρους κριτικούς, μεγάλους οινοποιούς του παλιού και του νέου κόσμου και μια φορά το χρόνο, στα γενέθλιά του, μαζεύονται όλοι μαζί στην Κορώνη και δοκιμάζουν ό,τι πιο εντυπωσιακό πέρασε από τα ποτήρια τους τον προηγούμενο χρόνο. Έχουν μάλιστα χτίσει έναν «ναό» όπως τον αποκαλούν, στον οποίο κρατάνε τις πιο αξιομνημόνευτες φιάλες, αν και άδειες. Ο ίδιος ανέκαθεν απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν πέρασε να μας χαιρετήσει, με δεξιοτεχνικό τρόπο απέφυγε το φακό και τις ερωτήσεις μας. Μόνο σε μία στάθηκε: Ποιο είναι το πιο παράξενο μέρος στο οποίο έχτισε κελάρι; Η απάντησή του αινιγματική. Είπε η Κορέα, χωρίς άλλες διευκρινίσεις.
Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμαλή
