Μια σχέση η οποία, σε κρίσιµες καµπές για την ανθρωπότητα, έχει αποβεί καταλυτική για την πορεία των πραγµάτων, καθώς έχει να κάνει µε προσωπικότητες, όπως ο Sir Winston Churchill και ο Joseph Stalin.
Ηρακλής
Η Νεμέα και to κρασί Των Κενταύρων
H περίπτωση του Ηρακλή και ο άθλος που τον θέλει να απαλλάσσει το βασίλειο του Ευρυσθέα από το Λιοντάρι της Νεµέας, είναι µια από τις πρώτες περιγραφές που συνδέουν τον µυθικό ήρωα µε τη γεύση του Φλιάσιου Οίνου -Φλιούς ονοµάζονταν στην αρχαιότητα η σηµερινή Νεµέα. Εκεί όµως όπου το κρασί καταλαµβάνει κυρίαρχη θέση, είναι όταν ο Ηρακλής, φιλοξενούµενος από τον Κένταυρο Φόλο , λίγο πριν τη θανάτωση του Ερυµάνθιου κάπρου, πείθει τον οικοδεσπότη να ανοίξει το πιθάρι µε το κρασί που φύλαγε στη σπηλιά του και το οποίο αποτελούσε κοινή περιουσία όλων των Κενταύρων, που είχαν κληρονοµήσει από το ∆ιόνυσο τέσσερις γενεές νωρίτερα. Ως αποτέλεσµα οι τελευταίοι, όταν οσµίστηκαν το κρασί, βρέθηκαν αντιµέτωποι µε τον Ηρακλή σε µια µάχη µε πολλές απώλειες.
Περικλής
Ο επιφανής οινόφιλος
Ένα σπάνιο εύρηµα του 2014 στην Κηφισιά συνιστά απόδειξη ότι επιφανής οινόφιλος υπήρξε και ο Περικλής. Πρόκειται για ένα αγγείο του 5ου αιώνα, το οποίο εκτιµάται πως είναι ένα κρασοπότηρο που χρησιµοποιήθηκε από τον Περικλή. Σύµφωνα µάλιστα µε τους αρχαιολόγους, «όταν συγκολλήθηκε η έκπληξη ήταν µεγάλη. Κάτω από τη λαβή του ήταν χαραγµένα έξι ονόµατα: Αριστείδου, ∆ιοδότου, ∆αισίµου, Αρρίφρονος, Περικλέους και Ευκρίτου». Η πιο λογική υπόθεση είναι ότι οι έξι άνδρες βρέθηκαν µαζί, ήπιαν από το ίδιο αγγείο και στη συνέχεια χάραξαν τα ονόµατά τους. Το όνοµα Αρρίφρων -που είναι πολύ σπάνιο και έφεραν ο παππούς και ο µεγάλος αδελφός του Περικλή- αναγράφεται πάνω από το όνοµά του, γεγονός που καθιστά βέβαιο ότι πρόκειται για τον επιφανή πολιτικό του 5ου αιώνα.
Μέγας Αλέξανδρος
κρασί και δηλητήριo
Σε όλη την πορεία της ιστορίας ήταν πολύ συχνό φαινόµενο να χρησιµοποιείται το κρασί και γενικά τα αλκοολούχα ποτά, για να ανατραπούν ηγεµονίες, αξιώµατα να αλλάξουν χέρια αλλά και να ασκηθεί πίεση. Ο Μέγας Αλέξανδρος φηµολογείται πως υπήρξε ένα τρανταχτό παράδειγµα. Κι αυτό διότι µπορεί να κατέκτησε σχεδόν ολόκληρο τον µέχρι τότε γνωστό κόσµο, µα σύµφωνα µε σύγχρονες θεωρίες δολοφονήθηκε, τον Ιούνιο του 323 π.Χ., µε δηλητηριασµένο κρασί. Ορισµένοι µελετητές µάλιστα µιλούν για την εµφάνιση περίεργης συµπεριφοράς τους τελευταίους µήνες της ζωής του, που ίσως οφειλόταν σε συµπτώµατα υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ. Κάπως έτσι δεν µπορεί άλλωστε να εξηγηθεί και το ότι σκότωσε τον παιδικό του φίλο, τον Κλείτο, λίγο διάστηµα πριν το δικό του τέλος;
Ιησούς
το amarone του μυστικού δείπνου
Το Μυστικό ∆είπνο, όπως και ο Γάµος στην Κανά, αποτελούν σαφείς αναφορές της σχέσης του Ιησού και των µαθητών του µε το κρασί. «Όλες οι γραφές µας είναι γεµάτες µε κρασί και µε σταφύλια -πριν οι Γάλλοι σκεφτούν καν να κάνουν κρασί, εµείς εξάγαµε κρασί», δήλωσε ο Ισραηλινός οινολόγος Eliyashiv Drori στους The New York Times το 2015, ο οποίος διευθύνει µια οµάδα στο Πανεπιστήµιο Ariel στη ∆υτική Όχθη που κάνει δοκιµές DNA για αναδηµιουργήσει τα κρασιά που ο βασιλιάς ∆αβίδ και ο Ιησούς θα απολάµβαναν. Μελετώντας τα ανασκαφικά δεδοµένα από διάφορα σηµεία της περιοχής ο αρχαιολόγος Patrick McGovern του Πανεπιστηµίου της Πενσιλβάνια υποθέτει ότι το κρασί του Μυστικού ∆είπνου µπορεί να ήταν κάτι σαν ένα Amarone, ένα πλούσιο κόκκινο κρασί που φτιάχνεται στη Βόρεια Ιταλία.
Καρλομάγνος
Η γενειάδα και το κόκκινο κρασί
Φτάνοντας τα δύο µέτρα σε ύψος -πράγµα εξαιρετικό για την εποχή του – ο Καρλοµάγνος ήταν πρωταθλητής στην κατανάλωση κρασιού αλλά ποτέ δεν µεθούσε. Επίσης ως γαιοκτήµονας ενδιαφερόταν πολύ για τους αµπελώνες και τα κελάρια του και το αγαπηµένο του κόκκινο κρασί προερχόταν από τον αµπελώνα στο λόφο του Corton. Με την πάροδο των ετών, οι «δειγµατοληψίες» άφησαν το στίγµα τους στην άσπρη του γενειάδα. Έτσι, έγινε γνωστός ως «Καρλοµάγνος, ο αυτοκράτορας µε την ανθισµένη γενειάδα». Η σύζυγός του Liutgarde θεωρούσε άκοµψη την κατάσταση της γενειάδας του συζύγου της κι έτσι τον ενθάρρυνε να πίνει λευκό κρασί. Ο Καρλοµάγνος τότε αναφύτεψε µέρος του αµπελώνα µε λευκά σταφύλια και ως εκ τούτου έγινε υπεύθυνος για την ανάπτυξη του Chardonnay στο Aloxe.
Ναπολέων
πάθος για το chambertin
Η προτίµηση του Ναπολέοντα για το Chambertin χρονολογείται από τη στιγµή που, ως νεαρός αξιωµατικός, τοποθετήθηκε στο Côte-d’Or. Συνήθως παράγγελνε ένα Chambertin 5 ή 6 ετών και έπινε µισό µπουκάλι σε κάθε γεύµα. Ήταν το κρασί που τον συνόδευε σε κάθε εκστρατεία, ακόµη και στην καρδιά των πιο τροµερών µαχών. Κατά τη διάρκεια του ψύχους της εκστρατείας του 1812 στη Ρωσία, ο βοηθός του στρατοπέδου κρατούσε ένα µπουκάλι κοντά στο στήθος του, ώστε να µπορεί, ανά πάσα στιγµή, να σερβίρει τον αυτοκράτορα σε θερµοκρασία δωµατίου. Μερικοί λένε ότι λόγω έλλειψης του Chambertin του ο Ναπολέων έχασε στο Βατερλό. Οι Άγγλοι, που νίκησαν, υποστηρίζουν ότι το βράδυ πριν από τη µάχη ο αυτοκράτορας υπερκατανάλωσε το αγαπηµένο του κρασί και µεθυσµένος έπεσε από το άλογό του!
Θ. κολοκοτρώνης
το Αγιωργίτικο που νίκησε τον Δράµαλη
Καταλυτικό ρόλο φαίνεται να είχε το κρασί και σε κάποιες από τις επιλογές των επαναστατηµένων Ελλήνων και στις µάχες που αυτοί χρειάστηκε να δώσουν µέχρι την Απελευθέρωση. Προς επίρρωσιν και το ακόλουθο περιστατικό. Σηµειώνεται ότι σήµερα λίγοι ταυτίζουν τον δρακοκτόνο Άγιο Γεώργιο µε το Αγιωργίτικο, ένα από τα πιο γνωστά κρασιά της Ελλάδας. Η Νεµέα λεγόταν παλιά Άγιος Γεώργιος από ένα εκκλησάκι που σώζεται ως σήµερα. Γι’ αυτό και η ποικιλία των σταφυλιών της περιοχής πήρε το όνοµα του Αγίου. Κάποτε λοιπόν σε αυτό το εκκλησάκι διανυκτέρευσε το ασκέρι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και τα κουρασµένα παλικάρια το ‘ριξαν στο ποτό και στο τραγούδι. Σαν τους είδε ο Γέρος του Μωριά έβαλε τις φωνές: «Ωρέ ξεχνάτε όπως έχουµε αύριο πόλεµο; Πάτε να κοιµηθείτε». Οι πολεµιστές υπάκουσαν αφού είχαν καταναλώσει αρκετό κρασί. Την άλλη µέρα στα ∆ερβενάκια πέτυχαν νίκη τρανή ενάντια στο στρατό του ∆ράµαλη µε τη βοήθεια του Αη Γιώργη. Ίσως να βοήθησε λιγάκι και το Αγιωργίτικο που το προηγούµενο βράδυ χαλάρωσε και τόνωσε τα κουρασµένα κορµιά των παλικαριών.
mustafa kemal atatürk
το απαγορευμένο αλκοόλ
Ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, Mustafa Kemal Atatürk, υπήρξε µανιώδης καπνιστής και δυνατός πότης. Αν και ηγέτης ενός µουσουλµανικού έθνους, η αγάπη του για το απαγορευµένο από το Ισλάµ αλκοόλ, ήταν γνωστή στο στενό του περιβάλλον. Ο ίδιος εξάλλου δεν φηµιζόταν και τόσο για τη θρησκευτική του προσήλωση. Πρώτη θέση στις προτιµήσεις του Kemal κατείχε το ρακί µε γλυκάνισο. Λέγεται πως είχε φτάσει σε σηµείο να πίνει καθηµερινά ένα µονόλιτρο µπουκάλι από το συγκεκριµένο ποτό. Σε αντίθεση όµως µε τον Winston Churchill, το πάθος για το αλκοόλ δεν άφησε ανεπηρέαστη την υγεία του Τούρκου ηγέτη. Το 1937 διαγνώστηκε µε κίρρωση του ήπατος και την επόµενη χρονιά πέθανε, σε ηλικία 57 ετών στις 10 Νοεµβρίου, µέρα την οποία οι Τούρκοι τιµούν τη µνήµη του. Υπενθυµίζεται ότι το 1920 η πρώτη τουρκική Εθνοσυνέλευση είχε απαγορεύσει την κατανάλωση του αλκοόλ. Όµως το 1926 όταν ο Mustafa Kemal Atatürk ήταν Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας και πρωθυπουργός ο Mustafa İsmet İnönü, ψηφίστηκε νόµος που επέτρεπε την ελεύθερη πώληση, κατανάλωση και διαφήµιση αλκοολούχων ποτών.
Winston Churchill
«χωρίς σαμπάνια δεν μπορώ να ζήσω»
Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πολέµο, Winston Churchill, δεν έκρυψε ποτέ το πάθος του για το αλκοόλ. Το 1899 βρέθηκε στη Νότιο Αφρική ως ανταποκριτής της εφηµερίδας «Morning Post», προκειµένου να καλύψει τον πόλεµο των Boers. Προηγουµένως είχε φροντίσει να πάρει µαζί του 36 µπουκάλια κρασί, 18 ουίσκι και έξι µπράντι. Ο Churchill ξεκινούσε την ηµέρα του µε ένα ποτήρι ουίσκι Johnny Walker Red Label, ανακατεµένο µε νερό. Συνήθως έπινε ένα µπουκάλι σαµπάνια µε το µεσηµεριανό του γεύµα και πολλές φορές άλλο ένα µε το δείπνο του. Στα ενδιάµεσα προτιµούσε κόκκινο κρασί Bordeaux µε σόδα. Εξίσου αγαπηµένο του ποτό ήταν και το µπράντι. Ενδεικτικά εξάλλου είναι αυτό που αναφέρει για τον Churchill ένας βιογράφος του, ο William Manchester: «Πάντα υπάρχει κάποια ποσότητα αλκοόλ στο αίµα του». Παρόλα αυτά, το ποτό δεν φάνηκε να έχει την παραµικρή επίπτωση στην υγεία του Βρετανού ηγέτη, ο οποίος πέθανε πλήρης ηµερών σε ηλικία 90 ετών. Επίσης µυθική παραµένει η φράση του: «Χωρίς σαµπάνια δεν µπορώ να ζήσω. Στη νίκη την αξίζω , στην ήττα τη χρειάζοµαι».
Joseph Stalin
ολονυχτίες οινοποσίες µε τον Churchill
Ο ισχυρότερος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, ο Joseph Stalin, είχε εξοικειωθεί µε το αλκοόλ από τότε που ήταν στην κούνια. Όταν έβγαιναν τα πρώτα του δόντια, οι γονείς του αντικαθιστούσαν την πιπίλα του µε ένα κοµµάτι ύφασµα βουτηγµένο σε βότκα, για να τον ηρεµήσουν. Οι επίσηµες δεξιώσεις του ως ηγέτης χαρακτηρίζονταν από τις µεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Ο ίδιος ο Stalin µπορούσε να πιει 30 σφηνάκια βότκας διατηρώντας τη νηφαλιότητά του, όταν οι καλεσµένοι του είχαν ήδη καταρρεύσει από το αλκοόλ. Στα ποτά που προτιµούσε ήταν και τα κρασιά της πατρίδας του, της Γεωργίας, όπου τοποθετείται σήµερα η µυθική συλλογή κρασιών του, σύµφωνα µε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ας σηµειωθεί ότι το βρετανικό Foreign Office έδωσε στη δηµοσιότητα αποχαρακτηρισµένα έγγραφα από την εποχή του Β’ Παγκόσµιου Πολέµου, σ’ ένα από τα οποία, την απόρρητη έκθεση του Sir Alexander Cadogan, τότε υφυπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας, περιγράφεται µια ολονύκτια οινοποσία του Churchill µε τον Stalin στη Μόσχα τον Αύγουστο του 1942, όταν ο Χίτλερ είχε ξεκινήσει την πολιορκία του Στάλινγκραντ.
Ανδρεάς Παπανδρέου
«Εµένα θα µου επιτρέψετε τώρα…»
Μέχρι τις 20.30 µ.µ. είχαν φύγει όλοι από το σπίτι του προέδρου. Στο µεταξύ, όµως, είχαν έρθει ο Τηλέµαχος Χυτήρης και ο Νίκος Αθανασάκης, προκειµένου να δουλέψουν το κείµενο της οµιλίας του προέδρου στο επικείµενο συνέδριο. Γύρω στις 21.00 µ.µ. ο Παπανδρέου αποκρίνεται: «Καθίστε να φάµε µαζί». Τρώγοντας ψάρι και σαλάτα, µαζί µε τη ∆ήµητρα Λιάνη, τους γιατρούς και τη νοσηλεύτρια που κούραρε τον καταπονηµένο πολιτικό, είδαν τις ειδήσεις και ακολούθως συζήτησαν για τα όσα έγιναν στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής που είχε πραγµατοποιηθεί το µεσηµέρι. Μετά η ατµόσφαιρα χαλάρωσε. Ο Ανδρέας κυρίως άκουγε, πίνοντας κάνα δυο ποτηράκια λευκό κρασί. Κατά τις 22.30 µ.µ. σηκώθηκαν όλοι από το τραπέζι και κάθισαν στο σαλόνι. «Εµένα θα µου επιτρέψετε τώρα…» θα πει λίγο πριν από τα µεσάνυχτα ο Παπανδρέου. «Εσείς να κάτσετε. Εγώ πάω να ξαπλώσω» συνεχίζει αρχίζοντας, όπως πάντα, να χαιρετάει έναν έναν τους παριστάµενους διά χειραψίας. Οταν έφθασε στην πόρτα, ξαναγύρισε προς την παρέα και κούνησε το χέρι… παπανδρεϊκά. Ηταν το δικό του αντίο.
Jean-Claude Juncker
«αν πίνω κονιάκ για πρωινό;»
«Μα, πιστεύετε ότι θα διατηρούσα το αξίωµά µου εάν έπινα κονιάκ για πρωινό; Όλα µπορούν να συγχωρεθούν σε έναν πολιτικό εκτός από τον αλκοολισµό. Το όλο θέµα µε στενοχωρεί βαθιά και έχει οδηγήσει ακόµη και τη γυναίκα µου να µε ρωτά εάν λέω ψέµατα, αφού στο σπίτι δεν πίνω», είπε ο Jean-Claude Juncker στον Jean Quatremer, ανταποκριτή της Libération στις Βρυξέλλες. Μπορεί να λέει ψέµατα ο πρόεδρος της Κοµισιόν; Για κάτι τέτοιο ίσως. Εκείνοι που σπεύδουν να κρίνουν από την εξωτερική εµφάνιση, βλέπουν έναν άνθρωπο που µοιάζει να είναι κοντά στα 80 ενώ είναι 61 ετών. Βλέπουν έναν γραφειοκράτη που όµως είναι διαχυτικός, βαδίζει µε χαρακτηριστική αστάθεια και φωνάζει τους Eυρωπαίους ηγέτες µε περίεργα προσωνύµια. Ο Quatremer τον ρωτά για τη συνήθειά του να φιλάει στην καράφλα τον πρωθυπουργό του Βελγίου Charles Michel και για την περιβόητη πλέον σκηνή κατά την υποδοχή των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων στη Σύνοδο Κορυφής του Μαΐου του 2015, όταν είχε πει στον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Viktor Orbán «γεια σου, δικτάτορα!». «Ε, και; Τον Charles τον ξέρω από παιδάκι, πάντα τον φιλούσα στο κεφάλι. Και τον Orbán πάντα τον αποκαλώ έτσι, είναι το στυλ µου», ήταν η απάντησή του.
