Σε όλη την πολιτεία, αμπελουργοί και οινοποιεία παλεύουν με υπερπροσφορά, υποχωρούσα ζήτηση και έναν καταναλωτή που αλλάζει γούστα. Το αποτέλεσμα; Χιλιάδες στρέμματα (acres) έχουν ήδη εκριζωθεί και πολλά ακόμη βρίσκονται «στον αέρα».
Ειδικότερα, στη Saint Helena, ο Tom Davies της V. Sattui μετρά τον 46ο τρύγο του και παραδέχεται ότι η συγκυρία είναι πρωτόγνωρη. «Μετά την πανδημία, πολλοί ανέβασαν τιμές στις δοκιμές∙ το κρασί ακριβαίνει∙ το κόστος παραγωγής διογκώθηκε», σημειώνει. Την ίδια ώρα, μελέτες καταγράφουν την κατανάλωση αλκοόλ στις ΗΠΑ στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 90 ετών, εξέλιξη που συμπιέζει τις πωλήσεις κρασιού.
Η εικόνα της υπερπροσφοράς είναι διάχυτη. Ο Stuart Spencer, από την Lodi Wine Commission, οργανισμό που εκπροσωπεί 85 οινοποιεία και 75 αμπελουργούς, υπολογίζει ότι πέρυσι έμειναν αθέριστοι περίπου 400.000 τόνοι σταφυλιών σε όλη την Καλιφόρνια, και φέτος το νούμερο μπορεί να επαναληφθεί. Στη Lodi μάλιστα, μαύρα «μπαλώματα» αμπελιών μαρτυρούν τσαμπιά που σάπισαν πάνω στο κλήμα τον χειμώνα. Για τους παραγωγούς, είναι μια επώδυνη εικόνα επένδυσης που δεν δικαιώθηκε.
Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια, περίπου το 20% των αμπελώνων της Lodi, περί τα 20.000 acres έχουν αφαιρεθεί. Κάποιοι στρέφονται σε άλλες καλλιέργειες, άλλοι αφήνουν τα χωράφια σε αγρανάπαυση, αναζητώντας κατεύθυνση. Στη Napa Valley, ο Davies βλέπει πιο πολλά ξεριζώματα απ’ ό,τι συνήθως: αμπελώνες ισοπεδώνονται, οι πασσάλοι στοιβάζονται και οι ιδιοκτήτες μετρούν σενάρια για την επόμενη μέρα.
Στο βάθος ελλοχεύει κι ένας γνώριμος κίνδυνος: οι πυρκαγιές. Η πρόσφατη Pickett Fire θύμισε πόσο εύθραυστη είναι η ισορροπία. Ο Davies έστειλε δείγματα για έλεγχο «smoke taint» και θεωρεί ότι ο φετινός τρύγος γλίτωσε τα χειρότερα, όμως η ανησυχία παραμένει.
Παράλληλα, το κοστολόγιο είναι ο άλλος μεγάλος πονοκέφαλος. Από την πανδημία και μετά, οινοποιεία αύξησαν τιμές στα tasting rooms για να καλύψουν ακριβότερη εργασία, υλικά και μεταφορές. Παράλληλα, νεότερες ηλικίες πίνουν λιγότερο κρασί ή στρέφονται σε μπύρα craft και αποστάγματα. Η εξίσωση δεν «βγαίνει» εύκολα.
Κι όμως, μέσα στην κρίση κάποιοι βλέπουν ευκαιρίες. Για τον Davies, η περίοδος μπορεί να λειτουργήσει ως «reset» για ποικιλίες και εμπειρίες που μιλούν στη νέα γενιά: περισσότερη αυθεντικότητα, μικρότερες παρτίδες, ξενάγηση που αφηγείται ιστορίες. Το μήνυμά του προς τους συναδέλφους είναι προειδοποιητικό: αν σήμερα ξεριζώσουμε χωρίς να ξαναφυτέψουμε, αύριο, αν επιστρέψει η ζήτηση κινδυνεύουμε να βρεθούμε με έλλειμμα πρώτης ύλης. «Μην αφήσουμε την αγορά να μας πιάσει απροετοίμαστους», λέει με νόημα.
Εν κατακλείδι, προς το παρόν, η οινοχώρα της Καλιφόρνιας προσαρμόζεται σε μια νέα πραγματικότητα: χαμηλότερη κατανάλωση, αβεβαιότητα εσόδων, σφιχτές αποφάσεις στο χωράφι. Ο φετινός τρύγος θα δώσει σήματα για την επόμενη μέρα, αν θα ακολουθήσουν κι άλλα εκριζώματα ή αν μια πιο «ευφυής» παραγωγή, με καλύτερη στόχευση και νέες προτάσεις για τον καταναλωτή, θα κρατήσει ζωντανό το αφήγημα της πολιτείας που έχτισε τη φήμη της πάνω στο κρασί.
