«Οι κατασκευαστές φελλού προσπάθησαν πάρα πολύ να διαφοροποιηθούν λόγω της διαπερατότητας των φελλού τους, ενώ το 80% της ποσότητας οξυγόνου που διαλύεται στο κρασί δύο χρόνια μετά την εμφιάλωση προέρχεται από εκρόφηση», λέει ο Benoît Villedey, βοηθός επικεφαλής του τμήματος κρασιού στο Επιτροπή μάρκετινγκ κρασιού σαμπάνιας (CIVC).
Το φαινόμενο είναι σχεδόν πανομοιότυπο για όλους τους φελλούς, ανεξάρτητα από το αν είναι φυσικοί ή μικροσυσσωματωμένοι. «Σε 3 μήνες, ο φελλός απελευθερώνει 2,5 έως 3 mg O2 ανά φιάλη». Η πλήρης πλήρωση του χώρου κεφαλής κατά την απομάκρυνση με αδρανές αέριο κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης δεν έχει καμία διαφορά.
Μετά από τρία χρόνια εμπιστευτικών δοκιμών, ο Villedey και η ομάδα του κατάφεραν να εξαλείψουν αυτό το οξειδωτικό σοκ. «Καταφέραμε να αδρανοποιήσουμε τους έτοιμους φελλούς αποθηκεύοντάς τους για τρεις μήνες σε μια ισοβαρική δεξαμενή, διατηρώντας υπερπίεση αζώτου και ανανεώνοντας τον όγκο του αερίου κάθε εβδομάδα», εξηγεί.
Οι φελλοί δεν άρχισαν να ξαναγεμίζουν με Ο2 παρά μόνο έξι ώρες αφότου αφαιρέθηκαν από την γεμάτη με άζωτο ατμόσφαιρά τους και δεν έχασαν τις φυσικές τους ιδιότητες. «Μόλις εξαλειφθεί αυτή η τεράστια εισροή οξυγόνου, η εισροή οξυγόνου μέσω του φελλού ακολουθεί αυτή που συναντά το ίδιο κρασί στις οινολάσπες», λέει ο Villedey, ο οποίος είναι σίγουρος ότι η προσθήκη αδρανούς αερίου στους φελλούς σε συνδυασμό με την εκτόξευση θα επέτρεπε στους αμπελουργούς να απαρνηθούν θειώδη κατά την απομάκρυνση.
Το διοικητικό συμβούλιο μάρκετινγκ της σαμπάνιας χρειάζεται τώρα τη βοήθεια από τους κατασκευαστές φελλού και εμφιάλωσης για να μετατρέψει αυτήν την ανακάλυψη σε πραγματικότητα στον τομέα.
Πηγή: vitisphere.com
