Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, Κινέζοι υπήκοοι αγόρασαν 176 αμπελώνες σε όλο το Μπορντό, προσελκύοντας το κύρος του γαλλικού κρασιού και την ακμάζουσα εγχώρια αγορά. Μεταξύ των αγοραστών ήταν ο μεσίτης ακινήτων κ. Wan (δεν είναι το πραγματικό του όνομα), ο οποίος αγόρασε δύο κτήματα το 2011, και τώρα προσπαθεί να τα…ξεφορτωθεί και ο Qu Naijie, ο οποίος απέκτησε 27 ακίνητα μεταξύ 2010 και 2014. Ο Christophe Chateau, διευθυντής επικοινωνίας στο συμβούλιο μάρκετινγκ κρασιού του Μπορντό, το CIVB, δήλωσε ότι οι αγορές αντανακλούσαν τον ενθουσιασμό της Κίνας για τις μάρκες πολυτελείας κατά τη διάρκεια της οικονομικής της άνθησης. «Όταν θεωρείσαι επιτυχημένος στην Κίνα, οδηγείς ένα γερμανικό αυτοκίνητο, φοράς ένα ελβετικό ρολόι και πίνεις γαλλικό κρασί», δήλωσε ο Chateau.
Στο απόγειό της, η Κίνα κατανάλωνε 80 εκατομμύρια μπουκάλια Μπορντό ετησίως, καθιστώντας την πρώτη εξαγωγική αγορά της περιοχής, σύμφωνα με στοιχεία του CIVB. Ακολούθησε γρήγορα η ζήτηση για ιδιοκτησία, με πολλούς Κινέζους επενδυτές να επιδιώκουν να εδραιώσουν την κατάστασή τους αγοράζοντας ένα chateau. Ωστόσο, ένας συνδυασμός κακού επιχειρηματικού σχεδιασμού, επιβράδυνσης της οικονομικής ανάπτυξης και μεταβαλλόμενων καταναλωτικών συνηθειών έχει πλέον οδηγήσει σε μια αντιστροφή της κατάστασης.
Ασθενέστερη ζήτηση, μειωμένες πωλήσεις
Οι εξαγωγές Bordeaux στην Κίνα έχουν μειωθεί στο μισό από το 2017, φτάνοντας πλέον τα 40 εκατομμύρια μπουκάλια ετησίως, σύμφωνα με την CIVB. Ο Wan σημείωσε ότι με την οικονομική επιβράδυνση, «οι Κινέζοι πίνουν λιγότερο κρασί πολυτελείας». Τα εγχώρια κρασιά – πολλά από τα οποία παράγονται από Γάλλους οινοποιούς στην περιοχή Ningxia της Κίνας – παίρνουν όλο και περισσότερο τη θέση του Bordeaux στο τραπέζι.
Ο τομέας έχει επίσης πληγεί από σκάνδαλα. Ο Qu Naijie, ένας από τους πιο παραγωγικούς Κινέζους αγοραστές, κρίθηκε ένοχος για ξέπλυμα χρήματος πέρυσι, με αποτέλεσμα την κατάσχεση εννέα κτημάτων από δικαστήριο του Παρισιού.
Παρότι υπήρξαν ιστορίες επιτυχίας – συμπεριλαμβανομένου του Château Milord, όπου ο ιδιοκτήτης Edwin Cheung έχει διαφοροποιηθεί σε ενοικιάσεις για επισκέπτες και δραστηριότητες αναψυχής, και του Château Bel-Air, του οποίου η παραγωγή διανέμεται σε 2.500 εστιατόρια σε όλη την Κίνα , πλέον αποτελούν εξαιρέσεις παρά κανόνα.
