Αρχικά, η Vin et Société εκπροσωπεί μισό εκατομμύριο επιχειρήσεις που σχετίζονται με το κρασί στη Γαλλία, γεγονός που της δίνει σημαντική επιρροή στην εθνική πολιτική. Σύμφωνα με το άρθρο, ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ήταν ιδιαίτερα δεκτικός στις ανησυχίες του κλάδου, εγείροντας ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η προώθηση του κρασιού απευθύνεται σε νεανικό κοινό. Ο Μακρόν έχει δηλώσει ότι πίνει δύο ποτήρια κρασί την ημέρα, αλλά η προώθηση της βιομηχανίας επεκτείνεται πέρα από τις προσωπικές συνήθειες σε πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην αναζωογόνηση της εικόνας του κρασιού σε μια αγορά που έχει δει μειωμένες πωλήσεις μεταξύ των νεότερων γενεών.
Παράλληλα, το άρθρο εστιάζει στο πώς η γαλλική βιομηχανία κρασιού προσπαθεί να κερδίσει πίσω αυτή τη «χαμένη νεολαία». Ένα παράδειγμα που αναφέρεται είναι μια εντυπωσιακή εικόνα ενός μωρού που κρατά ένα μπουκάλι κρασί Μπορντό. Ενώ, η προώθηση του κρασιού στις σχολικές καφετέριες απαγορεύτηκε το 1956, το Charlie Hebdo επισημαίνει ότι το λόμπι του κρασιού συνεχίζει να καταβάλλει προσπάθειες για να προσελκύσει ένα νεανικό κοινό. Η έκθεση υπογραμμίζει τη νέα τάση να γίνεται το κρασί πιο «προσιτό» και «μοντέρνο» μέσω πολύχρωμων ετικετών, γραφικών που απευθύνονται στη νεολαία, ακόμη και με τη χρήση emojis στη διαφήμιση. Αυτή η αλλαγή στρατηγικής περιλαμβάνει επίσης τη δημιουργία κοκτέιλ με βάση το κρασί και την παραγωγή ποτών με πιο γλυκιά γεύση, όπως ροζέ με άρωμα γκρέιπφρουτ, για να αντιμετωπιστούν οι αρνητικές αντιλήψεις των νέων για τα παραδοσιακά κρασιά.
Αυτή η προσέγγιση στη Γαλλία δεν είναι μοναδική, καθώς και σε άλλες χώρες έχουν γίνει εκστρατείες που αποσκοπούν στο να κάνουν το κρασί να φαίνεται «πιο διασκεδαστικό». Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το περιεχόμενο που δημιουργούν οι επιρροές χρησιμοποιούνται για να αφαιρέσουν από το κρασί τη φήμη του ως εξεζητημένου ποτού και να το αναδιαμορφώσουν ως μια περιστασιακή και απλή επιλογή για απόλαυση. Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αυτό το είδος μάρκετινγκ παρακάμπτει επικίνδυνα τα όρια, απευθυνόμενο σε ένα νεανικό κοινό που δεν θα έπρεπε να είναι το επίκεντρο οποιασδήποτε εκστρατείας για το αλκοόλ.
Μάλιστα, ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία του άρθρου του Charlie Hebdo είναι η σύνδεση μεταξύ του κρασιού και της σχολικής εκπαίδευσης. Αναφέρεται ότι σε ορισμένες γαλλικές αμπελουργικές περιοχές, οργανώσεις του κλάδου έχουν διανείμει εκπαιδευτικό υλικό σε δημοτικά σχολεία. Αυτά τα εκπαιδευτικά πακέτα, τα οποία καλύπτουν ηλικίες που κυμαίνονται από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο, χρησιμοποιούνται σε περίπου 800 τάξεις σε ολόκληρη τη χώρα, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάζει το Charlie Hebdo. Στόχος αυτών των εκστρατειών είναι να παρουσιάσουν το κρασί ως μέρος της πολιτιστικής και γαστρονομικής κληρονομιάς της χώρας, αλλά οι επικριτές υποστηρίζουν ότι έτσι εξομαλύνεται η κατανάλωσή του από μικρή ηλικία.
Μια άλλη διαμάχη προέκυψε μετά τη δημοσίευση ενός παιδικού βιβλίου με τίτλο Η μυστηριώδης σαύρα των Hospices de Beaune, μια εικονογραφημένη ιστορία που διαδραματίζεται σε εμβληματικές τοποθεσίες της περιοχής της Βουργουνδίας, όπως το Château du Clos de Vougeot και τα Hospices de Beaune. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 3 έως 10 ετών και έλαβε ειδική μνεία από τον Διεθνή Οργανισμό Αμπέλου και Οίνου (OIV). Επιπλέον, η εφημερίδα Midi Libre ανέφερε πρόσφατα ότι ένα συνεταιριστικό οινοποιείο στο Sérignan κάλεσε παιδιά δημοτικού να σχεδιάσουν ετικέτες για κρασιά πρώιμης συγκομιδής, προκαλώντας περαιτέρω οργή μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι τέτοιες δραστηριότητες ξεπερνούν τα όρια της ηθικής.
Η ανάλυση της Charlie Hebdo υποδηλώνει ότι η προώθηση του κρασιού σε ανηλίκους δεν είναι ένα μεμονωμένο ζήτημα, αλλά μάλλον μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την πολιτιστική ενσωμάτωση του κρασιού στην καθημερινή ζωή. Αν και το άρθρο μπορεί να φανεί κινδυνολογικό σε ορισμένους, θέτει σχετικά ερωτήματα για τον κλάδο του κρασιού στο σύνολό του. Εάν ο στόχος είναι να γίνει το κρασί «λιγότερο ελιτίστικο» και περισσότερο «διασκεδαστικό», είναι ζωτικής σημασίας να εξεταστεί το κοινό-στόχος και κατά πόσον αυτές οι εκστρατείες εκτρέπονται σε τακτικές που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως προσπάθειες να προσελκύσουν ανηλίκους προς την κατανάλωση αλκοόλ.
Τέλος, ενώ η ανάγκη προσέλκυσης νέων γενεών καταναλωτών είναι αδιαμφισβήτητη, οι στρατηγικές μάρκετινγκ πρέπει να τηρούν σαφή ηθικά όρια και να αποφεύγουν μεθόδους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι στοχεύουν ανηλίκους. Αν και η βιομηχανία κρασιού προσπαθούσε πάντα να προσαρμόζεται στις μεταβαλλόμενες συμπεριφορές των καταναλωτών, η προώθηση κρασιού με ύφος και τόνο που μοιάζει πιο κατάλληλο για παιδιά ή εφήβους είναι μια γραμμή που δεν πρέπει να ξεπερνιέται.
