Περίπου δέκα εκατομμύρια ποτήρια Guinness πίνονται σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα. Αλλά κρασί; Υπάρχει πάντως αμπελουργία στο νησί του ουίσκι. Ο μεγαλύτερος αμπελώνας βρίσκεται στο Κινσέιλ, στο νότιο άκρο του νησιού και ανήκει στον Γερμανό Τόμας Γουόκ.
Η Ιρλανδία είναι πράσινη, έχει καταπράσινα λιβάδια και εξωτικά φυτά κατά μήκος των ακτών που τους αρέσει να ζουν σε ζεστό και υγρό κλίμα, το οποίο όμως δεν είναι κατάλληλο για τις περισσότερες ποικιλίες σταφυλιών.
Ωστόσο ο Γουόκ και άλλοι αμπελουργοί έχουν βρει σταφύλια που κάνουν για την περιοχή. Πώς γεννήθηκε αλήθεια η ιδέα για καλλιέργεια αμπελιών στην Ιρλανδία; Η εξήγηση είναι πολύ απλή.
«Εδώ υπήρχαν μόνο γερμανικά κρασιά ‘Liebfraumilch’ και ‘Blue Nun’. Το κρασί εδώ είναι τόσο ακριβό που σκεφθήκαμε γιατί δεν το φτιάχνουμε μόνοι μας;». Ο Γουόκ μεγάλωσε στην Κάτω Φραγκονία και στην οικογένειά του υπάρχει παράδοση στην παραγωγή κρασιού.
Μεγάλος αμπελώνας για ιρλανδικά δεδομένα
«Αγοράσαμε αυτό το χωράφι πριν από σαράντα χρόνια», λέει ο οινοποιός. Το χωριό θεωρείται ότι είναι το γκουρμέ ορμητήριο της Ιρλανδίας και βρίσκεται περίπου μισή ώρα νότια του Κορκ, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης στη νότια Ιρλανδία. «15 χρόνια μετά μπορέσαμε να αγοράσουμε κι άλλη έκταση». Υπάρχουν περίπου 4.800 αμπέλια. «Σε σύγκριση με τα μεγάλα οινοποιεία στη Γερμανία, όπου οι αμπελώνες έχουν μέσο μέγεθος σχεδόν 13 εκτάρια και περίπου 100.000 αμπέλια, αυτό εδώ δεν είναι τόσο μεγάλο». Για την Ιρλανδία ωστόσο είναι μεγάλο.
Παραδοσιακά, η μπύρα είναι πολύ πιο δημοφιλής στην Ιρλανδία. Κατά την πανδημία όμως οι πωλήσεις κρασιού αυξήθηκαν κατά 12% και περισσότερα από δέκα εκατομμύρια κιβώτια. Ο λόγος είναι ότι το ο κρασί πίνεται στο σπίτι, όχι όπως η μπύρα που έχει συνδεθεί με έξοδο σε παμπ.
Κάθε τέταρτο μπουκάλι κρασί που πωλείται στη χώρα προέρχεται από τη Χιλή. Ακολουθεί η Ισπανία και η Αυστραλία. Το εγχώριο κρασί είναι ακόμη σπάνιο.
Προσπάθειες με πολλές ποικιλίες
Η καλλιέργεια κρασιού στην Ιρλανδία λέγεται πάντως ότι έχει παράδοση. Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Κέλτες προσπάθησαν να καλλιεργήσουν αμπέλια και να φτιάξουν κρασί, ισχυρίζονται οι αρχαιολόγοι. Άλλες πηγές, ωστόσο, ανεφέρουν ότι δεν υπήρχαν αμπέλια μέχρι τον 12ο αιώνα.
Το παλαιότερο κρασί στο κελάρι του Γουόκ είναι πολύ νεότερο, μόλις από το 1989. «Αυτό ήταν επίσης η πρώτη επιτυχημένη συγκομιδή. Ανοίγουμε μπουκάλια μόνο σε ειδικές περιπτώσεις», λέει.
Κατανοητό, άλλωστε, χρειάστηκε πολύς χρόνος και νεύρα για να τα καταφέρει. Δοκίμασε δώδεκα διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιών, από Müller -Thurgau έως Pinot Noir και Riesling. Μόνο όμως ένας σχετικά νέος τύπος αμπελιού έχει αποδειχθεί πολύ ανθεκτικός στους μύκητες και το υγρό και ζεστό περιβάλλον. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία το 1985: Rondo είναι ένα αμπέλι που παράγει ένα ρουμπινί κόκκινο, γεμάτο κρασί. «Ήμασταν οι πρώτο που φέραμε το Rondo, εν τω μεταξύ όμως είναι διαθέσιμο και σε άλλα μέρη στην Ιρλανδία και επίσης στην Αγγλία ».
Οι ετικέτες στα μπουκάλια και η διανομή γίνεται από Γερμανία. Η επιχείρηση διαθέτει και μια δεύτερη έδρα στο Ασάφενμπουργκ. Το κρασί του Γερμανού αμπελουργού όμως φτιάχνεται και πίνεται κυρίως στην Ιρλανδία και για αυτό είναι ιδιαίτερα υπερήφανος γιατί υπήρξε πρωτοπόρος.
Πηγή: dw.com
