Η κ. Αλεξάνδρα Μανουσάκη ,αν και γεννημένη στις ΗΠΑ, δεν μπόρεσε να “αρνηθεί” την καταγωγή της και αποφάσισε να εγκατασταθεί στη Κρήτη βάζοντας το λιθαράκι της στον οινικό Ελλαδικό χώρο. Η πολυδιάστατη προσωπικότητά της βρίσκει πάντα έδαφος στην επαγγελματική της ενασχόληση. Με ξεκάθαρη αισιοδοξία, σε μια όχι και τόσο ιδανική περίοδο λόγω της πανδημίας Covid-19, μας αποκαλύπτει τα νέα σχέδια για τον πολυχώρο που ετοιμάζει, μας προτρέπει να πάρουμε κοινωνική θέση απέναντι στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και μας παρουσιάζει τη τέχνη των κεραμικών σε συνδυασμό με εκείνη του κρασιού.
Η.Π.Α. – Κρήτη. Ποσό εύκολη ήταν η μετάβαση αυτή;
Mεγάλωσα στην Ουάσιγκτον DC και σπούδασα Τέχνη, Ελληνισμό και Επιχειρήσεις στη Νέα Υόρκη. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, δούλευα στο χώρο του marketing σχετικά με ακίνητα. Είχα μια πολύ καλή δουλεία εκεί, ένιωσα όμως πως δεν με καλύπτει και πήρα την απόφαση στα 23 μου να έρθω στη Κρήτη, που λάτρευα από τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Αυτό ήταν δύσκολο αρχικά για τους γονείς μου ,όταν τους ανακοίνωσα πως θα φύγω . Σκέφτηκα να ασχοληθώ με τα ακίνητα στην Κρήτη, όμως ο πατέρας με προέτρεψε στο να ασχοληθώ με το οινοποιείο που ήταν ήδη στα «σκαριά» ως ιδέα. Η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα τι με περιμένει. Ίσως να λειτούργησε βοηθητικά αυτό.
Πως δέχτηκε, μια νέα γυναίκα σε μια τέτοια θέση, η κοινωνία της Κρήτης.
Η νοοτροπία με δυσκόλεψε ,ειδικά στην αρχή. Έπειτα έμαθα να διαχειρίζομαι καλύτερα τις καταστάσεις. Η Κρήτη με κέρδισε. Η επαφή με τη φύση και η ζωή εδώ, με κράτησαν 14 χρόνια στην Ελλάδα. Το αρχικό πλάνο ήταν να αποτελεί ένα προσωρινό σενάριο η εγκατάστασή μου στο νησί.
Τι ξέρει η 23χρονη Αλεξάνδρα για το κρασί;
Αρχικά λίγα πράγματα. Με την πάροδο του χρόνου όμως, εξελίχθηκα. Αφήνοντας τα οινικά θέματα περισσότερο στους οινολόγους μας και εστιάζοντας στο τι θέλει η αγορά και πως το θέλω εγώ.
Πόση ευθύνη φέρει ένα τέτοιο εγχείρημα;
Εξαρχής το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η χαρά για αυτό το ξεκίνημα. Μου αρέσει η ευθύνη αλλά δεν το αντιμετώπισα σαν κάτι αγχωτικό. Σκεφτόμουν διεκπαιρεωτικά και ρεαλιστικά. Τι χρειάζεται να γίνει για να λειτουργήσει και να μπει σε μια ροή.
Είναι ένας στόχος που με τα χρόνια πραγματοποιείται ή ένα διαρκές όραμα που προοδευτικά μεγαλώνει ;
Τώρα πια που έχω βρει τα πατήματά μου, έχω στόχους. Για παράδειγμα ήθελα να υπάρξει και μια κατεύθυνση προς τον οινοτουρισμό, κάτι που δεν έβρισκε σύμφωνο τον πατέρα μου. Ήθελα να δείξω την Κρητική κουλτούρα και την ποιότητα της.
Στα πλαίσια του οινοτουρισμού έχω παραβρεθεί σε βραδιά ισπανικής κιθάρας, πριν κάποια χρόνια. συνοδεία των ετικετών σας και μου άρεσε πολύ.
Χαίρομαι γι’ αυτό.
Πως βλέπετε την εξέλιξη του ελληνικού αμπελώνα, σε σχέση με τον υπόλοιπο οινικό κόσμο;
Οι Ελληνικές ετικέτες βελτιώνονται συνεχώς. Μπορούν εύκολα να σταθούν σε παγκόσμιο επίπεδο ποιοτικά. Το marke+ng έχει καλυτερεύσει αισθητά, αν και ενδεχομένως να υστερεί λίγο. Όμως υπάρχει θετική εξέλιξη και σε αυτό τον τομέα. Επιπρόσθετα η «σωστή δουλειά» από όλα τα οινοποιεία είναι κάτι που επηρεάζει όλους μας καθώς το Ελληνικό brand αποκτά διαφορετική αξιοπιστία. Υπάρχει δρόμος ακόμα, αλλά είμαστε στον σωστό. Κι εδώ ,η δεύτερη γενιά που έρχεται με γνώσεις, στο αμπέλι και στο marke+ng, μπορεί να εξασφαλίσει μια «συμμετοχή» στη παγκόσμια αγορά.
Θα ήθελα να μας πείτε κάτι για την ευαισθητοποίησή σας για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες
Ήμουν ανέκαθεν ευαισθητοποιημένη με τους ανθρώπους που έχουν ειδικές ανάγκες λόγω του ότι η αδερφή μου ανήκει σε αυτή την ομάδα ανθρώπων. Δούλευα εθελοντικά σε κέντρα για παιδιά με ειδικές ανάγκες στην Κρήτη. Γενικά διαπίστωνα πως οι υποδομές είναι ανύπαρκτες, πράγμα που γιγαντώθηκε όταν η αδερφή μου ήρθε για τον γάμο μου και δεν μπορούσε να κινηθεί στον δρόμο.
Ήθελα να κάνω κάτι πάνω σε αυτό κι απευθύνθηκα στον Θοδωρή Παπαδουλάκη ο οποίος σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία My Brother, το οποίο συγκέντρωσε 9.000.000 views και άνοιξε μια συζήτηση γύρω από την ευαισθητοποίηση για τους ανθρώπους αυτούς. Ο καθένας ταυτιζόταν με τη θέση που έχει σαν πολίτης μέσα στη κοινωνία.
Τα κεραμικά πως προέκυψαν;
Ήταν πάντα στα σχέδια μου η ενασχόληση με την τέχνη. Μέσα από τις ετικέτες και τα κεραμικά κατάφερα να εκφράσω την καλλιτεχνική μου αυτή ανησυχία. Μάλιστα, δεν το γνωρίζουν αρκετοί, έχω δρομολογήσει την δημιουργία ενός χώρου που θα συνδυάζει εστιατόριο, κατάστημα κεραμικών κι ατελιέ.
Ας επιστρέψουμε στα κρασιά και στις ετικέτες του οινοποιείου. Τι έχετε να μας προσφέρετε;
Έχουμε ετικέτες για κάθε λευκά, ερυθρά και ροζέ. Τώρα βγάλαμε και ένα αφρώδες με το Κτήμα Καρανίκα που λέγεται Hartman Molavi. ΟΊ λευκές μας ετικέτες είναι πέντε μονοποικιλιακές. Εχουμε τις ετικέτες Nostos Βιδιανό, Μοσχάτο Σπίνας ,Ρωμέικο, Ασύρτικο και Roussanne. Στις ερυθρές έχουμε έξι. Τις Nostos μονοποικιλιακές Mourvèdre, Syrah και Grenache, την MRS από Syrah και Ρωμέικο, την Nostos Alexandra’s από Syrah 40%, Mourvèdre 40%, Grenache Rouge 20% και το Nostos Blend από Syrah, Mourvèdre, Grenache Rouge,
Roussanne. Το Nostos Pink είναι το ρoζέ μας από Grenache Rouge 40%, Romeiko 40%, Syrah 20% και την Hartman Molavi που αφορά ένα Sparkling White Wine –Extra Brut από Romeiko 50%, Xinomavro 50%. Επίσης έχουμε την τσικουδιά μας, που θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι από την Κρητική παράδοση και τα Terroir by Alexandra Manousakis προϊόντα μας που είναι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο,
θαλασσινό αλάτι και καπνιστό θαλασσινό αλάτι.
