Είτε μέσα από τις γηγενείς προτάσεις του, όπως το Λημνιό, είτε μέσα από τα διεθνή χαρμάνια του, το Κτήμα Κικόνες έχει αποκτήσει το δικό του βηματισμό κερδίζοντας σταθερά την αναγνώριση τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Το οινοποιείο έχει αποσπάσει πολλαπλές διακρίσεις σε διακεκριμένους διαγωνισμούς οίνου, συμπεριλαμβανομένων των Decanter World Wine Awards και Concours Mondial de Bruxelles.
Με την ψυχή του οινοποιείου την Μελίνα Τάσου συνομίλησε το Wine Trails στο περιθώριο του της πρόσφατης έκθεσης Oινόραμα στο Ζάππειο, καταλαβαίνοντας από την πρώτη στιγμή το πάθος της να αναδείξει τις δυνατότητες των θρακικών αμπελώνων και να αναβιώσει την αρχαία οινοποιητική κληρονομιά της περιοχής. Η Μελίνα Τάσου, Γεωπόνος – Οινολόγος D.N.O. Bordeau, που βρίσκεται μαζί με τον αδελφό της Βασίλη, πίσω από τους «Κίκονες», το πρώτο οινοποιείο που ιδρύθηκε στην περιοχή της Ροδόπης το 2004 και σήμερα διαθέτει 100 στρέμματα αμπελώνες, έφερε στην έκθεση με καμάρι το Λημνιό του 2008 «για να δείξουμε ότι παλαιώνει όμορφα και ότι μπορεί να γίνει η αρχαιότερη ελληνική ποικιλία, που δεν έχει εξαφανιστεί από την αρχαία Ελλάδα, ως σήμερα.
Πείτε μας λίγα λόγια για το ξεκίνημα και για το πρώτο ερέθισμα σας στην αρχή;
Ξεκινήσαμε το 2004 και είμαστε το πρώτο οινοποιείο του νομού Ροδόπης. Για αυτό το λόγο, επειδή δεν είχαμε ούτε παππούδες, ούτε κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας μας που να ασχολείται με το κρασί και την οινοποίηση, αποφασίσαμε με τον αδερφό μου, τον Βασίλη, να σπουδάσουμε σε βάθος το αντικείμενο. Έτσι, γίναμε και οι δύο γεωπόνοι, και εγώ έκανα και οινολογία στο Μπορντό, ώστε να μπορέσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις.
Το δικό μου ερέθισμα στην αρχή ήταν ότι αγαπούσα πολύ τη χημεία. Όταν έμαθα στα πρώτα μαθήματα ότι ένα πάρα πολύ όμορφο άρωμα, από ένα πάρα πολύ άσχημο έχουν απλά μια διαφορετική διάταξη των ανθράκων και των υδρογόνων στο χώρο θεώρησα ότι ήταν μια πάρα πολύ ωραία ιδέα να μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί αυτό, οπότε αρχικά σκεφτόμουν να κάνω αρωματοποιία. Μετά όμως επειδή είχαμε μια τρέλα στην οικογένεια με τις διαφορετικές γεύσεις, κάποια στιγμή σκέφτηκα να γίνω σεφ. Εν τέλει, αυτά τα δύο συνδυάστηκαν και έτσι κατέληξα στην οινοποιία. Επομένως, αυτός ήταν ο λόγος που αποφασίσαμε να προχωρήσουμε τις σπουδές αυτές.
Η αρχή του εγχειρήματος ήταν αρκετά δύσκολη στην Κομοτηνή, γιατί δεν υπήρχε άλλο οινοποιείο στην περιοχή, οπότε έπρεπε εγώ από μόνη μου να ξέρω τι γίνεται και τι αρμοδιότητες να δώσω στους 25 ανθρώπους που έχουμε στο οινοποιείο, γιατί όλα τα σταφύλια τα κάνουμε διαλογή στο χέρι. Οπότε όλη η διαδικασία έπρεπε να γίνει χωρίς να υπάρχουν άλλα εργαστήρια κοντά μας, αντίθετα με μια περιοχή στη Γαλλία όπου δούλευα για κάποιο διάστημα όπου ήταν πολύ εύκολο να βρεις κάποιος. Εδώ ήταν πολύ δύσκολο, γιατί στη Θράκη δεν υπήρχε άλλο μεγάλο οινοποιείο, και ακόμα δεν υπάρχει εργαστήριο για το κρασί.
Πρώτα ήταν ο αμπελώνας και ακολούθησε το οινοποιείο ή το ανάποδο;
Στην αρχή είχαμε ένα αμπέλι από πολύ παλιά από μια συνεργασία που είχαμε με τον Τσάνταλη, αλλά ήταν πολύ μικρό. Η συνεργασία αυτή κράτησε για 10 χρόνια, και όταν «χωρίσαμε», πήγαμε και κάναμε τους Κίκονες όπου βάλαμε τα υπόλοιπα στρέμματα και σήμερα έχουμε περίπου 100 στρέμματα αμπέλι στην περιοχή της Μαρώνειας.
Η επιλογή των ποικιλιών πως έγινε;
H επιλογή των ποικιλιών πραγματοποιήθηκε με γνώμονα αυτές που είχαμε ήδη. Πρώτα από όλα είχαμε το Λημνιό που ήταν μια ποικιλία πολύ δύσκολη. Γενικά, είναι κοινή ομολογία ότι το Λημνιό δεν είναι εύκολο κρασί να παρασκευαστεί, ιδίως 100%, και στην αρχή σκεφτόμασταν, κυρίως ο πατέρας μου, να το ξυλώσουμε. Εγώ είπα να το δοκιμάσουμε με τις γνώσεις που έχω αποκτήσει και να δούμε στην πορεία τι θα γίνει. Τελικά, το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό, και έχουμε φέρει και στην έκθεση το Λημνιό του 2008 για να δείξουμε ότι παλαιώνει όμορφα και ότι μπορεί να γίνει η αρχαιότερη ελληνική ποικιλία, που δεν έχει εξαφανιστεί από την αρχαία Ελλάδα, ως σήμερα.
Περιγράψτε μας λίγο το Λημνιό του 2008
Το Λημνιό του 2008, το Κίκονες, είναι ένα κρασί που έχει παλαιώσει 15 χρόνια πλέον. Έχει περάσει 12 μήνες από βαρέλι και έχουνε λιώσει οι ταννίνες του, οπότε είναι πολύ απαλό πλέον κρασί, το οποίο είναι ακόμα ζωντανό. Έχουμε, δηλαδή, αρώματα ακόμα και λίγων φρούτων, αλλά, φυσικά, το βαρέλι αρχίζει να υπερισχύει γιατί περάσαν πολύ τα χρόνια. Γενικά έχουμε αρώματα από κεράσια, βύσσινα και μπαχαρικά. Χρησιμοποιούμε βαρέλια που δεν έχουν υψηλό κάψιμο, γιατί το Λημνιό είναι μια ποικιλία με πολύ λεπτή φλούδα. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι δύσκολο να γίνει κρασί, γιατί δεν έχει τις ταννίνες να το προστατεύουν.
Δώστε μας μια εικόνα του σήμερα. Πως είναι η δομή του αμπελώνα, από άποψη ποικιλιών και στρεμμάτων, και ποιες ετικέτες έχετε;
Σήμερα στους Κίκονες έχουμε φτάσει στα 100 στρέμματα. Παράγουμε εφτά διαφορετικές ετικέτες: 2 λευκά, 4 κόκκινα και 1 ροζέ ετικέτα. Εξάγουμε σε 4-5 διαφορετικές χώρες. Εδώ και πολλά χρόνια εξάγουμε στο Ντουμπάι, στην Ελβετία και την Ιαπωνία, ενώ μόλις ξεκινήσαμε τις αποστολές και προς την Αμερική. Είμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι για τον τρόπο που είμαστε τοποθετημένοι στην αγορά, με παρουσία σε πολλές περιοχές, μεταξύ αυτών η Αθήνα και η Μύκονος, αλλά και σε όμορφα ξενοδοχεία και στα καλύτερα εστιατόρια. Γενικά, πιστεύουμε ότι έχουμε περιθώρια εξέλιξης και, κυρίως, από άποψη ποιότητας. Αυτός είναι και ο σκοπός μας.
Ποια θα λέγατε ότι είναι η «αιχμή του δόρατος» σας;
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι «αιχμή του δόρατος» μας είναι το Λημνιό, γιατί είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί και χαίρομαι πολύ που τα καταφέρνω σαν οινολόγος. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει διαφορετικό αγαπημένο, οπότε δεν υπάρχει μια ετικέτα που να λέμε ότι είναι η καλή, ενώ οι υπόλοιπες είναι έτσι και έτσι. Αυτό συμβαίνει γιατί όλες οι ποικιλίες είναι διαφορετικές, καθώς κάνουμε κατά κύριο λόγο μονοποικιλιακά κρασιά, ώστε να μπορέσουμε να αναδείξουμε το χαρακτήρα μιας νέας περιοχής στο χάρτη, όπως είναι η Μαρώνεια, που μέχρι τώρα ήταν σχετικά άγνωστη. Η Μαρώνεια είναι μια πολύ ωραία και ήρεμη περιοχή, που δεν έχει πολύ τουρισμό. Βρίσκεται σε λόφους, πολύ κοντά στη θάλασσα, στο Θρακικό πέλαγος. Από πάνω έχουμε την οροσειρά της Ροδόπης που κόβει στην ουσία τα πολλά σύννεφα και τα χιόνια, τα οποία μένουν στη Βουλγαρία και σε εμάς κατεβαίνει δροσερός αέρας, ειδικά το χειμώνα. Το καλοκαίρι τα αμπέλια μας, όμως, δροσίζονται από τη θαλασσινή αύρα, και έτσι δεν ταλαιπωριούνται από την υπερβολική ζέστη από την οποία ταλανίζονται πολλά σταφύλια ανά την Ελλάδα. Όνειρο μου είναι να ταξιδέψουν οι Κίκονες στα πιο όμορφα και κορυφαία εστιατόρια του κόσμου.
Αυτόχθονες και διεθνείς ποικιλίες σταφυλιών
Να σημειωθεί ότι το οινοποιείο καλλιεργεί ένα μείγμα γηγενών και διεθνών ποικιλιών αμπέλου, προσαρμόζοντάς τες προσεκτικά στο μικροκλίμα της Θράκης. Μεταξύ των αυτόχθονων ποικιλιών που ξεχωρίζουν είναι το Λημνιό, ένα από τα παλαιότερα καταγεγραμμένα σταφύλια της Ελλάδας, που φημίζεται για τη βαθιά ιστορία του και την εξαιρετική του έκφραση στα θρακικά εδάφη. Παράλληλα με το Λημνιό, το Κτήμα Κικόνες καλλιεργεί επίσης Ασύρτικο, Μαλαγουζιά και Ροδίτη για λευκά, καθώς και Syrah, Merlot και Cabernet Sauvignon για ερυθρά, δημιουργώντας ένα ποικιλόμορφο χαρτοφυλάκιο που απευθύνεται σε ένα ευρύ φάσμα οινόφιλων.
