Επιμέλεια: Ζήσης Πανάγος
Αρχικά, κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης με τίτλο «Η μάχη των γενεών στο Ηνωμένο Βασίλειο», ο Richard Halstead τόνισε ότι «συνέβησαν θεμελιώδεις αλλαγές στον κλάδο του κρασιού και την καταναλωτική του βάση», προσθέτοντας ότι «πολλοί έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό», προτού σημειώσει ότι «η εποχή του Covid πραγματικά επιτάχυνε τους ρυθμούς».
Έπειτα, εξηγώντας ότι η πρόκληση για το εμπόριο κρασιού αφορά το «να παραμείνει σχετικό με τους αναδυόμενους καταναλωτές του», τόνισε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν, ότι πλέον λιγότεροι νέοι στο Ηνωμένο Βασίλειο πίνουν κρασί και η πτώση είναι σημαντική.
«Σχεδόν το ένα τέταρτο του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου που πίνει κρασί είναι μεταξύ 18 και 39 ετών, που είναι πολύ χαμηλότερο από ό,τι ήταν παλιά και αυτό αποτελεί ένα βασικό σημείο», συμπλήρωσε ο ίδιος.
Συνεχίζοντας είπε, «Αν πάμε τα δεδομένα 12-13 χρόνια πίσω [μέχρι το 2010], ο πληθυσμός αυτής της ομάδας [τακτικοί πότες κρασιού μεταξύ 18-39 ετών] ήταν περίπου 37%. έχει πραγματικά μετακινηθεί [μειώνεται στο 26% σήμερα]».
Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας τάσης, δήλωσε, «η κατανάλωση κρασιού είναι σε γενικές γραμμές παιχνίδι των ηλικιωμένων», προσθέτοντας, «Οι μισοί από τους οινοπότες του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τώρα άνω των 55 ετών».
Ωστόσο, τόνισε ότι το να έχεις ένα μεγάλο ποσοστό ηλικιωμένων καταναλωτών κρασιού «δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο περίεργο όταν κοιτάς το προφίλ του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου, ο οποίος είναι γηράσκων πληθυσμός, όπως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης», τόνισε ότι η δυσκολία για το εμπόριο κρασιού «αναπλήρωνε» τους νεότερους καταναλωτές που έχουν χαθεί.
Γιατί όμως λιγότεροι ενήλικες κάτω των 40 ετών πίνουν κρασί σε τακτική βάση;
(Με το «κανονικό» που ορίζεται από την Wine Intelligence ως μία φορά το μήνα, αν και το 80% αυτών των καταναλωτών στην πραγματικότητα πίνουν κρασί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, σύμφωνα με τον Halstead).
Ο «κύριος λόγος» είναι ότι «έχουν προκύψει πολλά άλλα πράγματα», είπε, αναφερόμενος στα ποτά χωρίς ή με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ και τα λειτουργικά ποτά που «όσοι από εμάς μεγαλώσαμε τη δεκαετία του ’70 και του ’80 ποτέ δεν ονειρευτήκαμε».
«Είναι ένας διαφορετικός κόσμος», είπε για τη βιομηχανία των αλκοολούχων σήμερα, καθιστώντας πιο δύσκολο για τους παραγωγούς κρασιού, τόσο να προσλαμβάνουν όσο και να διατηρούν καταναλωτές.
Βέβαια, δεν είναι μόνο ο αυξημένος ανταγωνισμός από άλλα είδη ποτών που είναι το πρόβλημα για τον κλάδο του κρασιού. Είναι επίσης «η αντίληψη ότι το αλκοόλ δεν είναι αναγκαιότητα, αλλά επιλογή», είπε ο Halstead, αναφερόμενος ιδιαίτερα σε εκείνους τους καταναλωτές που μόλις πρόσφατα μπήκαν στη νόμιμη ηλικία κατανάλωσης οινοπνεύματος.
«Η νέα γενιά [των καταναλωτών] έχει μια πολύ διαφορετική σχέση με το αλκοόλ από τους γονείς τους, οι οποίοι συνήθιζαν να βλέπουν το κρασί ως κάτι που έπιναν αρκετά, αρκετά τακτικά. Ήταν μέρος της διασκέδασης του να είσαι ενήλικας», είπε.
Αντίθετα, ο Halstead παρατήρησε ότι η γενιά των παιδιών του, άρα άτομα γύρω στα 20, «είναι επιμελητές της κατανάλωσης αλκοόλ: παίρνουν τις περιπτώσεις πιο προσεκτικά, το σκέφτονται, όχι απλώς πίνουν επειδή είναι εκεί».
Γι’ αυτούς, όχι μόνο η «αποχή είναι μια επιλογή», αλλά και οι «άλλες κατηγορίες ποτών που δεν υπήρχαν πριν από 30 χρόνια».
Ως αποτέλεσμα, η βιομηχανία κρασιού αντιμετωπίζει «δίδυμες πιέσεις», με τους νεότερους καταναλωτές να επιλέγουν να έχουν λιγότερες «περιστάσεις ποτού» λόγω του «υγιεινότερου τρόπου ζωής» και «η μετριοπάθεια γίνεται cool» και το γεγονός ότι όταν αυτοί οι καταναλωτές αποφασίζουν να πίνουν, «Η επιλογή είναι πολύ ευρύτερη».
Εν συνεχεία, επειδή οι νεότεροι πότες «ασχολούνται κυρίως με το κρασί σε παμπ, μπαρ και εστιατόρια», ο Covid «επιτάχυνε» τη μείωση της κατανάλωσης σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, επειδή οι περιορισμοί της πανδημίας «κόβουν» αυτό το κανάλι.
Ωστόσο, τα καλά νέα για τη βιομηχανία κρασιού αφορούν ένα εύρημα της Wine Intelligence ότι όσοι νεότεροι καταναλωτές πίνουν τακτικά κρασί σήμερα είναι «πραγματικά ενθουσιασμένοι» με το προϊόν.
«Αν εσύ, ως 20 ετών, πίνεις κρασί, το κάνεις επειδή το έχεις ερωτευτεί», είπε ο Χάλστεντ.
Αυτοί οι καταναλωτές είναι «δεσμευμένοι» επειδή «το κρασί έχει αλλάξει τόσο πολύ και τόσο γρήγορα», με τον Halstead να αναφέρει την ταχεία μετάβαση του προϊόντος σε πιο βιώσιμες μεθόδους παραγωγής και την ενισχυμένη ποικιλομορφία, τόσο ως προς το φύλο και την εθνικότητα των οινοποιών, αλλά και το γεγονός «Προέρχεται από τόσα πολλά μέρη».
Αλλά η πρόκληση παραμένει, τόνισε, «Πώς διαδίδετε αυτό το ευαγγέλιο πέρα από αυτήν την ομάδα που είναι σχετικά μικρή σε σχέση με εκεί που ήταν πριν από 10-15 χρόνια».
Τέλος, σημειώνοντας ότι οι νεότεροι καταναλωτές κρασιού «βλέπουν το κρασί ως ένα κοινωνικό ποτό κάποιας ιδιαιτερότητας» και τείνουν να ξοδεύουν περισσότερα για ένα μπουκάλι κρασί από τους μεγαλύτερους καταναλωτές «γιατί η τιμή είναι αξία ασφάλειας για τους νεότερους καταναλωτές» ανέφερε ότι η ευκαιρία στο κρασί υπάρχουν περισσότερα προϊόντα υψηλής ποιότητας, και, μέσα σε αυτό, αφρώδη κρασιά και ροζέ, μαζί με εκείνα που είναι φυσικά ή βιολογικά.
Μια τέτοια τάση είναι «καλή για όσους πωλούν προϊόντα κύρους και φιλόδοξα», είπε ο Halstead, προτού προειδοποιήσει, «Αλλά δεν είναι τόσο καλό αν είστε χαμηλού κόστους και πρέπει να πουλήσετε πολλά».
Ολοκληρώνοντας σχετικά με αυτό το θέμα, πρόσθεσε, «Εάν είστε παραγωγός μεγάλου όγκου αυτή τη στιγμή, ο πρωταρχικός σας στόχος είναι τα άτομα άνω των 40 ετών, που πίνουν κρασί τακτικά και σε μεγαλύτερο όγκο από τη νεότερη γενιά».
ΠΗΓΗ: thedrinksbusiness.com
