απόδοση Ζήσης Πανάγος
Γρήγορα μετά από 20 χρόνια η παραγωγή κρασιού της Ρουμανίας, καθώς και η στάση της απέναντι στον τουρισμό έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές. Για τον λόγο αυτό, κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει την ανθισμένη οινοβιομηχανία της, παρά τη σχετική έλλειψη ξένων τουριστών, είναι το γεγονός ότι η βιομηχανία κρασιού ωριμάζει, με την παραγωγή κρασιού να γίνεται πιο καθαρή και πολλές οινοπαραγωγικές περιοχές να είναι πλέον έτοιμες να υποδεχθούν τους τουρίστες.
Έπειτα, ένα άλλο πλεονέκτημα είναι ότι οι παραγωγοί εστιάζουν περισσότερο σε «κρασί υψηλής ποιότητας από τοπικές ποικιλίες σταφυλιού», σύμφωνα με την Caroline Gilby, Master of Wine με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία ειδικεύεται στο κρασί της Ανατολικής Ευρώπης.
Εκτός αυτού, η εισροή ξένων σεφ και σομελιέ έχει επίσης επιταχύνει την εξέλιξη της ποιότητας του κρασιού της χώρας. Οι τρεις θέσεις που κατείχαν ο διευθυντής μάρκετινγκ, ο σεφ και ο διευθυντής τροφίμων και ποτών του αριστοκρατικού ξενοδοχείου Marmorosch, στο Βουκουρέστι, ήταν όλες ξένες (μία από Λιθουανία και δύο Ινδές). Η λίστα κρασιών τους είναι κυρίως ρουμάνικη, ενώ το φαγητό είναι κάθε άλλο παρά ρουμάνικο.
Φαίνεται ότι οι μισοί Ρουμάνοι, που κάποτε έφτιαχναν πίτσες στη Ρώμη επέστρεψαν για να ανοίξουν τα δικά τους ιταλικά εστιατόρια έχουν μείνει πίσω από την πώληση και έχουν καταλήξει να μοιράζονται τις ιστορίες τους, πίσω από τα συνεχώς βελτιωμένα κρασιά της χώρας τους.
Το μέλλον για τη βιομηχανία κρασιού αυτής της χώρας μπορεί κάλλιστα να έχει τα κρασιά μπροστά και στο επίκεντρο με σημαντικούς εμπειρογνώμονες κρασιού. Η Gilby πρότεινε επίσης ότι οι Ρουμάνοι παραγωγοί θα πρέπει να «πάρουν διαμορφωτές γνώμης στη χώρα για να συνδεθούν μαζί της με θετικό τρόπο». Το έκανε αυτό για τη Μολδαβία, πολλές φορές, οργανώνοντας ταξίδια μέσων και εμπορίου εκεί και γευσιγνωσίες για τα κρασιά της πολιτείας στα μέσα της δεκαετίας του 2000.
Αρχαία και υποτιμημένη
Η οινοποίηση στη Ρουμανία χρονολογείται πριν από 6000 χρόνια. Η Gilby προσθέτει ότι, σύμφωνα με την έρευνά της, τα στοιχεία της αμπελοκαλλιέργειας χρονολογούνται από το 200 π.Χ. έως το 3500 π.Χ. Ενώ είναι μια χώρα της Νότιας Ευρώπης με μέτρια έκθεση στη Μαύρη Θάλασσα, πολλές από τις αναπτυσσόμενες περιοχές της μετριάζονται από τα Καρπάθια βουνά ύψους 2500 μέτρων, όπου το βόρειο τμήμα της χώρας μοιράζεται τον 47ο παράλληλο με τον Λίγηρα. Ωστόσο, καθώς έχει επίσης σύνορα με την Ουκρανία και τη Βουλγαρία, έχει σαφώς ανατολικοευρωπαϊκές επιρροές.
Γι’ αυτό η χώρα είναι λίγο γρίφος όσον αφορά τα στυλ οινοποίησης και τους παραγωγούς που τα φτιάχνουν. Υπάρχουν πολλά μη ξηρά κρασιά που παράγονται που ικανοποιούν τα τοπικά πιάτα, και κάποτε τροφοδοτούσαν τα ρωσικά. Στη συνέχεια, έχετε τον καταπράσινο πνεύμονα της Τρανσυλβανίας, κοντά στα ουγγρικά σύνορα, που έχει σαξονικές επιρροές και είναι μια μικρή μηχανή εργασίας που φτιάχνει εκπληκτικά κρασιά.
Ένα μεγάλο βήμα μπροστά
Η Ρουμανία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2007. Στη συνέχεια, η χώρα ασχολήθηκε με τις αναθεωρήσεις της νομοθεσίας για το κρασί και την ενημέρωση των προτύπων επισήμανσης και παραγωγής. Η χώρα, σύμφωνα με την ένωση εξαγωγέων και παραγωγών κρασιού της Ρουμανίας (APEV) είναι πέμπτη σε έκταση παραγωγής αμπέλου και σταφυλιού: μετά την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Πορτογαλία. Όσον αφορά την παραγωγή κρασιού, είναι έκτη, πίσω από τις προαναφερθείσες χώρες και τη Γερμανία.
Επιπλέον, οι ταξινομήσεις κρασιών της Ρουμανίας, σύμφωνα με τον Gilby, βασίζονται στους κανονισμούς της ΕΕ και γενικά χρονολογούνται από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ. ΠΟΠ, ή προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, είναι ο ρουμανικός όρος για το DOC. Σύμφωνα με την πρόβλεψη παραγωγής της APEV, από ένα σύνολο 5257.228 εκατόλιτρων γλεύκους που παρήχθησαν, λίγο λιγότερο από το ένα τρίτο ήταν ΠΟΠ, για το οποίο το 100% των σταφυλιών που χρησιμοποιούνται πρέπει να προέρχονται από την καθορισμένη περιοχή.
Οι κορυφαίες χώρες για εξαγωγή ρουμανικών κρασιών περιλαμβάνουν τη Γερμανία με 28 τοις εκατό, την Ολλανδία με 25 τοις εκατό και τις ΗΠΑ στο άλλο άκρο της κλίμακας με 5 τοις εκατό. Ορισμένοι παραγωγοί τροφοδοτούν επίσης αυτές τις ξένες αγορές χρησιμοποιώντας εύκολα κατανοητές αγγλικές ονομασίες στις μάρκες τους.
Ένα από τα σημαντικά κρασιά της χώρας είναι το λευκό Feteasca Regala από το Gramofon, ένα οινοποιείο που εδρεύει στο Dealu Mare, την οινοπαραγωγική περιοχή που βρίσκεται πιο κοντά στο Βουκουρέστι. Είναι ένα κομψό λευκό με ενισχυτική οξύτητα και νότες πυρηνόκαρπων φρούτων. Είναι στη λίστα στο The Great Hill, ένα wine bar στο Βουκουρέστι που διαθέτει μόνο κρασί από την περιοχή Dealu Mare, όπου ο διευθυντής απασχολείται επίσης από τη Gramofon. Το οινοποιείο κάνει επίσης ένα πλούσιο και ισορροπημένο Merlot.
Αξίζουν να σημειωθούν και άλλα αγαπημένα κρασιά όπως: το Feteasca Alba από τη Mierla Alba και το ροζέ του οινοποιείου από Merlot, που βρίσκεται επίσης στο Dealu Mare. Αυτό το μικρό οινοποιείο αγοράστηκε από τον μεγάλο Ρουμάνο παραγωγό Tohani και είναι μια εύκολη διαδρομή από το Βουκουρέστι. Το οινοποιείο διαθέτει επίσης ένα θέρετρο και ένα εστιατόριο που ονομάζεται Appogeum, που στεγάζεται στο πρώην κτήμα του πρίγκιπα Νικολάι της Ρουμανίας και επικεντρώνεται αποκλειστικά στην Feteasca Neagra, μια γηγενή κόκκινη ποικιλία.
Σε απόδειξη του πόσο έχει εξελιχθεί το Dealu Mare, η Mierla Alba χρεώνει το ισοδύναμο των $10 ανά γευσιγνωσία για τους επισκέπτες σε μια χώρα, όπου το μέσο ετήσιο εισόδημα είναι περίπου $18.000.
Οι προκλήσεις
Δυστυχώς, πολλά από αυτά που φαίνονται στο εξωτερικό δεν είναι τα καλύτερα από αυτά που προσφέρονται στο εσωτερικό της χώρας. Πολλά από τα καλύτερα κρασιά είναι επίσης μείγματα που παρασκευάζονται από γηγενή σταφύλια, επομένως η τοπική παραγωγή γνωστών σταφυλιών, όπως το Cabernet Sauvignon είναι πιθανό να βοηθήσει την εικόνα των πωλήσεων.
Ωστόσο, «το να προσπαθείς να πουλήσεις τοπικά σταφύλια που κανείς δεν μπορεί να προφέρει από μια χώρα που κανείς δεν γνωρίζει ως χώρα κρασιού θα είναι πάντα δύσκολη και απαιτεί προσπάθεια στο μάρκετινγκ και την εκπαίδευση, κάτι που λείπει τα τελευταία χρόνια», σημειώνει η Gilby.
«Αν θέλουμε να χτίσουμε τη φήμη της Ρουμανίας στο εξωτερικό, πρέπει να συνεργαστούμε τόσο με διεθνείς όσο και με γηγενείς ποικιλίες», λέει ο Paul Fulea, ένας μικρός και σεβαστός παραγωγός της ετικέτας Crama Histria με έδρα το νότιο τμήμα της χώρας κοντά στη Μαύρη Θάλασσα.
Μάλιστα, η σειρά Ammos με μείγματα λευκού, κόκκινου και ροζέ είναι κάτι ξεχωριστό. Χρησιμοποιεί ασυνήθιστα μείγματα όπως ένα μείγμα Riesling, Sauvignon Blanc και Chardonnay στα λευκά του και κάνει επίσης ένα υπέροχο Merlot.
Τα σταφύλια και οι τάσεις
Η Ρουμανία φιλοξενεί εδώ και καιρό μερικά μοναδικά και ξεχωριστά τοπικά σταφύλια. Δύο από αυτά που εμφανίζονται πιο συχνά είναι το Feteasca Neagra, ένα κόκκινο. και η Feteasca Alba, μια λευκή: και οι δύο είναι σταυροί φτιαγμένοι από αρκετά σκοτεινά σταφύλια της Ανατολικής Ευρώπης.
Ονομάζονται και τα δύο για το χρώμα τους μαύρο και άσπρο αντίστοιχα. Γνωστά σταφύλια Μπορντό, όπως το Cabernet Sauvignon και το Merlot, βρίσκονται επίσης εδώ, καθώς και το Pinot Noir, που ανεβάζει το οινικό προφίλ της χώρας στο εξωτερικό.
Ένας άλλος διεθνής επενδυτής που έχει δημιουργήσει κατάστημα σε ρουμανικό έδαφος συμφωνεί επίσης ότι οι γηγενείς ποικιλίες της χώρας σε συνδυασμό με τις διεθνείς μπορεί να βοηθήσουν τη Ρουμανία να αναδυθεί διεθνώς. Ο Jonas Schäfer δημιούργησε το Valea Verde, ένα καταπράσινο θέρετρο στην Τρανσυλβανία, το 2007, όταν εγκατέλειψε την καριέρα του ως στέλεχος μουσικής στο Αμβούργο και έκανε το άλμα για να ανοίξει ένα ξενοδοχείο 26 δωματίων σε ένα χωριό 200 κατοίκων που ονομάζεται Cund. Σε απόδειξη της ομορφιάς και της οικονομικής προσιτότητας, ο πρίγκιπας Κάρολος έχει ακίνητη περιουσία κοντά.
Ο Schäfer πιστεύει ότι η άνοδος του Feteasca Neagra και του Feteasca Alba είναι σημαντικές τάσεις όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσονται οι οινοποιητικές παραδόσεις της χώρας. Προσθέτει ότι πολλοί παραγωγοί εστιάζουν και στα βιολογικά και φυσικά κρασιά, καθώς και σε αυτά που είναι πορτοκαλί και αφιλτράριστα. Προσθέτει ότι πολλοί οινοπαραγωγοί επικεντρώθηκαν σε μονοποικιλιακά κρασιά για ένα διάστημα, πριν «καταλάβουν ότι είναι καλύτερο να έχουν cuvée».
Ένας ενδιαφέρον συνδυασμός παραδοσιακών πρακτικών οινοποίησης, καθώς και καινοτόμων πρακτικών, είναι πιθανό να συνεχίσει να ωθεί αυτόν τον συναρπαστικό προορισμό οινοποίησης.
ΠΗΓΗ: wine-searcher.com
