Ο Καταλανός παραγωγός , ο οποίος αναδείχθηκε την τελευταία δεκαετία ως ένας από τους κορυφαίους πρωτοπόρους του παγκόσμιου οινοπαραγωγικού τομέα στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, πειραματίζεται με μια σειρά δημιουργικών ιδεών.
Η φύτευση αμπέλων σε μεγαλύτερα υψόμετρα είναι μια επιλογή. Η εταιρεία επενδύει σε πιο δροσερούς αμπελώνες ψηλά στα βουνά της περιοχής. Έχουν φυτέψει αμπέλια στο Tremp στα 950 μέτρα στους πρόποδες των Καταλανικών Πυρηναίων και αγόρασαν γη στο Benabarre στα 1.200 μέτρα. Το Benabarre είναι επί του παρόντος πολύ κρύο για την παραγωγή σταφυλιών, αλλά ο Torres δεν έχει καμία αμφιβολία ότι θα φυτέψει αμπέλια εκεί στο μέλλον, καθώς οι θερμοκρασίες συνεχίζουν να αυξάνονται.
Το τελευταίο έργο είναι ένας μικροσκοπικός, απότομος αμπελώνας στο Els Tossals, στο τέλος μιας μεγάλης, ελικοειδής διαδρομής, με εκπληκτική θέα στους λόφους του Priorat και έντονα αρώματα άγριου θυμαριού και βοτάνων. Στα 750 μέτρα, είναι ο ψηλότερος αμπελώνας της ονομασίας φυτεμένος σε σχιστόλιθο. Tα σταφύλια ωριμάζουν αργά και τα λίγα που έχουν τρυγηθεί μέχρι στιγμής μαζεύτηκαν στα μέσα Νοεμβρίου.
Ο Miguel Torres Maczassek, διευθύνων σύμβουλος πέμπτης γενιάς της Torres, έχει υψηλές προσδοκίες από τα νεαρά αμπέλια Garnacha και Cariñena στο Els Tossals. «Οι ηλικιωμένοι στην περιοχή νόμιζαν ότι ήμασταν τρελοί όταν φυτέψαμε εδώ. Η αμπελουργία εγκαταλείφθηκε πριν από χρόνια γιατί ήταν τόσο σκληρή. Δεδομένης της πρόκλησης που αντιμετωπίζει η γενιά μας, πρέπει να προσαρμοστούμε – μερικές φορές αλλάζοντας ποικιλίες σταφυλιού, αλλά μερικές φορές φυτεύοντας ψηλότερα. Ζούμε σε μια εποχή που οι οινικοί χάρτες παντού θα πρέπει να αλλάξουν».
Στον πειραματικό τους αμπελώνα στο Mas Rabell, η ομάδα του Torres διερευνά επίσης άλλους τρόπους καθυστέρησης της ωρίμανσης, ώστε να γίνεται όσο πιο αργά είναι δυνατόν, όταν οι μέρες και οι νύχτες είναι πιο δροσερές. «Η τελευταία φάση της ωρίμανσης είναι σημαντική, γιατί τα φαινολικά είναι καλύτερα αν τα σταφύλια ωριμάσουν εκτός της πιο ζεστής περιόδου», λέει ο επικεφαλής οινοποιός Torres, Josep Sabarich.
Οι δοκιμές που βρίσκονται σε εξέλιξη στο Mas Rabell υποδηλώνουν ότι διαφορετικά συστήματα εκπαίδευσης, καλλιέργειες κάλυψης, διαχείριση θόλου, υψηλότερη ζωντάνια υποκείμενα, φύτευση χαμηλότερης πυκνότητας και δίχτυα σκίασης μπορούν συλλογικά να καθυστερήσουν την ωρίμανση πάνω από δύο εβδομάδες. «Η πραγματικότητα», λέει ο Sabarich, «είναι ότι δεν υπάρχει μία λύση για τις προκλήσεις της κλιματικής αλλαγής. Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν για την προσαρμογή.»
Η Torres εγκατέστησε πρόσφατα ένα μεταλλικό κουβούκλιο από φωτοβολταϊκά ηλιακά πάνελ πάνω από μερικά από τα αμπέλια στο Mas Rabell για να μειώσει την ηλιακή ακτινοβολία και το στρες του νερού, καθώς και για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. «Είναι σε πολύ μικρή κλίμακα αυτή τη στιγμή», λέει ο διευθυντής κλιματικής αλλαγής της εταιρείας, Josep Maria Ribas Portella, «επειδή δεν έχουμε λάβει ακόμη άδεια να τα εγκαταστήσουμε σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ελπίζουμε όμως να πειραματιστούμε με ένα εκτάριο ηλιακών συλλεκτών στον αμπελώνα μας το επόμενο έτος.»
Η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή αυτής της πειραματικής εργασίας ήταν η εκ νέου ανακάλυψη και η δοκιμή ξεχασμένων και απορριφθέντων γηγενών ποικιλιών σταφυλιού – ένα είδος αμπελουργικής αρχαιολογίας. Πριν από περισσότερα από 30 χρόνια, ο Miguel A Torres, τώρα ο πατριάρχης της οικογένειας, είχε την ιδέα να προσπαθήσει να βρει «προγονικές» ποικιλίες σταφυλιού. Η εταιρεία τοποθέτησε διαφημίσεις σε τοπικές εφημερίδες ζητώντας από τους ανθρώπους σε όλη την περιοχή να επικοινωνήσουν μαζί τους με αμπέλια που δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν. «Αρχικά, η ιδέα μου ήταν να προσπαθήσω να ανακαλύψω ξανά την αμπελουργική κληρονομιά της περιοχής», παραδέχεται. «Μόλις λίγο αργότερα, αφότου ξεκίνησα το πρόγραμμα Torres & Earth για το κλίμα, είδα ότι αυτό θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει στη δέσμευσή μας για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής».
Η όψιμη ωρίμανση, η οξύτητα και η ανθεκτικότητα στο κλιματικό στρες πολλών από αυτές τις προγονικές ποικιλίες θα μπορούσε να είναι ευεργετική καθώς το κλίμα συνεχίζει να θερμαίνεται. Το υψηλής οξύτητας και όψιμης ωρίμανσης Forcada, που παράγεται σήμερα ως μονοποικιλιακό κρασί, είναι ένα καλό παράδειγμα. Η Sabarich το βλέπει ως πιθανό εταίρο ανάμειξης για μεσογειακές ποικιλίες αμπέλου με λιγότερη οξύτητα. «Τα παλιά χρόνια, οι άνθρωποι εδώ πιθανότατα καλλιεργούσαν εκατοντάδες διαφορετικές ποικιλίες, αλλά η φυλλοξήρα κατέστρεψε τις περισσότερες από αυτές», λέει. «Η ανάκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους αυτής της ποικιλομορφίας είναι ένα σημαντικό εργαλείο για να γίνουμε πιο βιώσιμοι».
Περίπου 60 γηγενείς ποικιλίες ανακαλύφθηκαν ξανά τα ενδιάμεσα χρόνια, οι περισσότερες από αυτές υψηλής απόδοσης και χαμηλής ποιότητας, σύμφωνα με τον Torres senior. «Έχουμε επικεντρωθεί στην ανάπτυξη των λίγων που μας άρεσαν πολύ μέσω μικροοινοποιήσεων. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να τα επαναφέρετε στη ζωή με τη μορφή που μπορείτε να γευτείτε σήμερα».
Εν τω μεταξύ, στο οινοποιείο, η ομάδα του Torres εργάζεται σκληρά για να μειώσει το αποτύπωμα άνθρακα της εταιρείας μέσω μιας σειράς καινοτόμων μέτρων από την ηλιακή ενέργεια έως έναν λέβητα βιομάζας που λειτουργεί με μοσχεύματα αμπέλου. Τα πιο εντυπωσιακά είναι τα μεγάλα μπαλόνια που στερεώνονται πάνω από τις δεξαμενές από ανοξείδωτο χάλυβα για να δεσμεύουν το CO2 που παράγεται κατά τη ζύμωση, το οποίο στη συνέχεια επαναχρησιμοποιείται στη διαδικασία οινοποίησης.
πηγή: Decanter.com
