του Γιώργου Λαμπίρη
Τις επόμενες κινήσεις της ετοιμάζει αυτή την περίοδο η Ηλιάνα Μαλίχιν, οινολόγος και ιδιοκτήτρια του ομώνυμου οινοποιείου με έδρα τις Μέλαμπες Ρεθύμνου. Προσεχώς θα κυκλοφορήσει δύο μονοποικιλιακά κρασιά, με τη λευκή ποικιλία, Θραψαθήρι και την ερυθρή, Λιάτικο. Ήδη έχει εμφιαλώσει τα δύο κρασιά, τα οποία θα παραμείνουν για έξι μήνες στη φιάλη και στη συνέχεια θα βγουν στην αγορά. «Δουλεύω κυρίως με παλαίωση σε δεξαμενή, ωστόσο πειραματίζομαι και με χρησιμοποιημένα βαρέλια. Το Θραψαθήρι θα έχει 10% βαρέλι και το Λιάτικο 50% βαρέλι. Και τα δύο θα είναι περασμένα από παλιά βαρέλια τεσσάρων χρήσεων». Με την οινοποίηση του Λιάτικου η Μαλίχιν κάνει το πρώτο της βήμα στις ερυθρές ποικιλίες. Όραμά της είναι να αναδείξει αποκλειστικά τις ποικιλίες του κρητικού αμπελώνα, φέρνοντας στην επιφάνεια και νέες εκτός από αυτές που ήδη οινοποιεί.
Με σπουδές γεωπόνου στο Ηράκλειο και μεταπτυχιακό οινολογίας στην Αθήνα, η Ηλιάνα Μαλίχιν εργάστηκε στα οινοποιεία Αλεξάκη και Δουλουφάκη στο Ηράκλειο της Κρήτης. Η οινική της περιπλάνησή την οδήγησε στη Σαντορίνη για το οινοποιείο Acroterra. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον Σπύρο Χρυσό, ιδιοκτήτη του οινοποιείου, Akra Chryssos, με τον οποίο συνεταιρίστηκε, δημιουργώντας από κοινού ένα κρασί – το Ρίζες 2 – που σηματοδοτεί την ένωση των δύο νησιών, της Κρήτης και της Σαντορίνης, καθώς περιέχει Βιδιανό από τον Φουρφουρά Ρεθύμνου και Ασύρτικο από τον Πύργο της Σαντορίνης.
Ανακαλύπτοντας τα προφυλλοξηρικά αμπέλια της Κρήτης
Καθώς αναζητούσε τα δικά της προσωπικά βήματα, περιπλανήθηκε στα χωριά του Ρεθύμνου – η μητέρα της κατάγεται από τη Λαμπινή Ρεθύμνου – και εν τέλει ανακάλυψε στο χωριό Φουρφουράς, προφυλλοξηρικά αμπέλια της ποικιλίας Βιδιανό. Ακολούθως βρέθηκε στους Μέλαμπες Ρεθύμνης, μετά από σύσταση ντόπιων ότι εκεί υπάρχει Βιδιανό. «Δεν είχα ξαναέρθει ποτέ στους Μέλαμπες, παρά το γεγονός ότι το χωριό μου, η Λαμπινή, απέχει μόλις 20 λεπτά από το συγκεκριμένο χωριό. Θυμάμαι ήταν Σαββατοκύριακο και άρχισα να περιπλανιέμαι στα στενά του. Φτάνοντας σε ένα μίνι μάρκετ ρώτησα μια γυναίκα, εκείνη κάλεσε κάποιον άλλον και εκείνος με τη σειρά του με έστειλε σε κάποιον τρίτο. Αυτός ο “κάποιος” με ανέβασε στο βουνό που βρίσκονταν τα αμπέλια. Μόλις είδα το τοπίο, με παλιά αμπέλια να ξεχύνονται προς το Λιβυκό πέλαγος, σκέφτηκα ότι αυτοί οι αμπελώνες προορίζονταν για κάτι ξεχωριστό. Σε αυτή την περιοχή δημιουργήθηκε το οινοποιείο μου».
Παλιά αμπέλια: Μία πολυδιάστατη πρόκληση
Η Ηλιάνα επέμεινε στα παλιά αμπέλια από την πρώτη στιγμή. Για εκέινην ήταν μία πολυδιάστατη πρόκληση, καθώς όπως λέει «από τη μία διασώζω την οινική κληρονομιά της περιοχής μου, καθώς στην Κρήτη, στην Ελλάδα και στον κόσμο ευρύτερα υπάρχουν ελάχιστοι παλιοί αμπελώνες μετά τη φυλλοξήρα. Από την άλλη πλευρά βλέπω τις δυνατότητες που έχουν αυτά τα αμπέλια για να δημιουργήσουν ποιοτικά κρασιά. Το παλιό αμπέλι με ιντριγκάρει γιατί είναι σε φάση που δεν παράγει πολύ, στην πορεία όμως βλέπω ότι με την αλλαγή της καλλιέργειας και το γύρισμα στην εξειδικευμένη βιολογική καλλιέργεια, πάντα έχω αύξηση σε ποσότητα».
«Το μεράκι μου είναι να δουλεύω αποκλειστικά με γηγενείς ποικιλίες. Και επειδή δουλεύω σε αρκετά διαφορετικά χωριά εκτός από τους Μέλαμπες και τον Φουρφουρά, προσπαθώ να εντοπίζω οποιαδήποτε παλιά ποικιλία υπάρχει στο καθένα από αυτά και να κάνω ξεχωριστές οινοποιήσεις. Για παράδειγμα στον Μέρωνα του δήμου Αμαρίου βρήκα παλιά αμπέλια Λιάτικου. Ουσιαστικά όλη αυτή η περιοχή είναι φυτεμένη με Λιάτικο. Από τον Φουρφουρά παίρνω Βιδιανό. Όλοι οι αμπελώνες είναι βιολογικοί. Κάποια από τα αμπέλια μου είναι πιστοποιημένα βιολογικά, κάποια άλλα είναι βιολογικά ως προς τον τρόπο καλλιέργειας αλλά χωρίς πιστοποίηση, καθότι ο κλήρος είναι κατακερματισμένος και δεν συμφέρει τον παραγωγό να πληρώνει για κάθε κτήμα ξεχωριστά, προκειμένου να αποκτήσει πιστοποίηση. Ταυτόχρονα έχω και ιδιόκτητα αμπέλια, στα οποία εφαρμόζω βιοδυναμικές πρακτικές».
Η σχέση με τους παραγωγούς
Η συνεργασία της με τους παραγωγούς διέπεται από μία συμφωνία όπου η ίδια έχει την απόλυτη επίβλεψη των καλλιεργειών τους. «Επί της ουσίας υφίσταται ένα συμφωνητικό μεταξύ μας, καθώς εκείνοι δεν κάνουν τίποτα εάν δεν με ρωτήσουν, ενώ τα πάντα πρέπει να κινούνται στο πλαίσιο της βιολογικής και της εξειδικευμένης βιολογικής καλλιέργειας. Από την πλευρά μου είμαι υποχρεωμένη να τους προσφέρω καλή τιμή στο σταφύλι και να βρίσκομαι διαρκώς κοντά τους από το κλάδεμα έως και τη συγκομιδή».
Το Οινοποιείο Ηλιάνα Μαλίχιν σε αριθμούς
Bιδιανό Young Vines: 3.500 φιάλες (τιμή λιανικής: 16,80 ευρώ)
Βιδιανό Old Vines: 2.000 φιάλες (τιμή λιανικής: 37,20)
Ρίζες 2: 2.000 φιάλες (τιμή λιανικής: 19,80 ευρώ)
Συνεργασία με 35 αμπελουργούς
