Τι σχέση έχει το Cabernet με τον Τσαπουρνάκο, γιατί ψάχνουν οι οινοποιοί ξεχασμένα κιβώτια σε μικρά νησιά, τι ζητούν τελικά οι καταναλωτές από τη Νάουσα και τελικά μήπως είναι υπερβολή να θεωρούν «μπαγιάτικο» έναν λευκό οίνο περασμένης εσοδείας;
Οι άξονες της συζήτησης, αν μη τι άλλο, πιο ευχάριστοι από τα θεσμικά προβλήματα τα οποία βασανίζουν έναν κλάδο που αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και η Ένωση Οινοποιών Βορείου Ελλάδος συνοδεύει επί 30 χρόνια. Αυτή ήταν άλλωστε και η αφορμή της συνάντησης× τα 30α γενέθλια της εξωστρεφούς Ένωσης, με τους εορτασμούς να κρατάνε όλο το χρόνο όπως θα αναφέρει εν είδη πρόποσης ο Στέλιος Μπουτάρης, πρόεδρος της ΕΝΟΑΒΕ.
«Περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε επαγγελματίες αμπελουργούς. Εδώ υπάρχουν δύο ταχύτητες στη χώρα, που κρατάνε πίσω τις προσπάθειες για τον ελληνικό οίνο» ανέφερε μεταξύ άλλων ο ίδιος, αφήνοντας να εννοηθεί πως οι χαμηλές τιμές για το σταφύλι, απορρυθμίζουν ενίοτε την αγορά. Σε κάθε περίπτωση, το επώνυμο κρασί κερδίζει το στοίχημα της εστίασης και φέτος για πρώτη φορά σηκώνει κεφάλι έναντι του χύμα. «Το ίδιο πάει να συμβεί και στο τσίπουρο» θα πει ο Στέλιος Μπουτάρης (Κτήμα Κυρ-Γιάννη), «όπου έχει μπει εμφιαλωμένο, το χύμα τελειώνει».
Οι αισιόδοξες αυτές διαπιστώσεις, έδωσαν το σήμα για τις συστάσεις και τους χαιρετισμούς στα τραπέζια. Το παρόν από τα οινοποιεία – μέλη της Ένωσης, έδωσαν η Ελένη Σίντου (Zoinos Winery), o Στέλιος Κεχρής (Οινοποιείο Κεχρής), ο Κωνσταντίνος Γαρυπίδης (Kitrvs Wine Estate), ο Κωνσταντίνος Αργυράκης (Argyrakis Wines), ο Γιώργος Διαμαντάκος (Κτήμα Διαμαντάκος), η Βασιλική Γεροβασιλείου (Κτήμα Γεροβασιλείου/Βιβλία Χώρα), Ο Γεράσιμος Λαζαρίδης (Κτήμα Κώστα Λαζαρίδη), η Μαρία Δήμου (Κατώγι Αβέρωφ), ο Θωμάς Καμκούτης (Αμπελώνας Καμκούτη), ο Sergei Smirnov (Κτήμα Πόρτο Καρράς), ο Ευριπίδης Κατσαρός (Κτήμα Κατσαρού), ο Κωνσταντίνος Γεωργιάδης (Αργατία), ο Άγγελος Ιατρίδης (Κτήμα Άλφα) και ο Γιάννης Βογιατζής (Κτήμα Βογιατζή).
Οι Γάλλοι σταυροφόροι, το Riesling στο Μέτσοβο και μια Collector’s Choice Νάουσα
Η φύση της εκδήλωσης ήταν τέτοια, που συνέταξε ένα μοναδικό winelist με οινικά διαμάντια της Μακεδονίας, της Θράκης και της Ηπείρου, ενώ έδωσε μια σπάνια γαστρονομική ευκαιρία wine pairing με τη σύγχρονη ελληνική κουζίνα που σερβίρει το Aleria. Με το ποιοτικό κρασί να ρέει άφθονο, οι γλώσσες λύθηκαν και οι συνδαιτημόνες ξεκίνησαν να εμπλέκονται σε συζητήσεις που δύσκολα θα γίνονταν σε μια έκθεση οίνου για παράδειγμα. Κάπως έτσι, ο Γιώργος Διαμαντάκος, σχολίασε το πώς πολύ συχνά μια στροφή του ποτηριού από τον οινόφιλο μπορεί να αδικήσει χρόνια σκληρής εργασίας στο αμπέλι ή με άλλα λόγια την απόσταση που υπάρχει πολλές φορές ανάμεσα σε καλά εκπαιδευμένους οινόφιλους και τις διεργασίες της πρωτογενούς παραγωγής. Ο Κωνσταντίνος Αργυράκης θα πει πως ενίοτε η ταύτιση του κρασιού με το φαγητό, βάζει αχρείαστους φραγμούς στην κατανάλωση. Η Μαρία Δήμου θα εξηγήσει πώς βρέθηκαν δύο στρέμματα με Pinot Noir στο Μέτσοβο (επιθυμία του Σωτήρη Ιωάννου) ενώ δεν αποκλείει στο κοντινό μέλλον πειραματισμούς με το Riesling. O Στέλιος Κεχρής θα αφηγηθεί την ιστορία της ρετσίνας, ενώ ο Άγγελος Ιατρίδης θα διαπιστώσει πως υπάρχουν αχρείαστα «εποχικά ταμπού» στην κατανάλωση οίνου. Η Βασιλική Γεροβασιλείου δεν αποκλείει τα επόμενα χρόνια μια «collector’s choice» Νάουσα από το δίδυμο Γεροβασιλείου – Τσακτσαρλή, ενώ ο Θωμάς Καμκούτης, αστειευόμενος εστιάζει στο ενδεχόμενο η τοπική ποικιλία του Βελβεντού, ο Τσαπουρνάκος, να είναι τελικά ο πατέρας του Cabernet Frank και όχι το αντίστροφο. «Περνώντας οι Γάλλοι σταυροφόροι από τα μέρη μας, δοκίμασαν το κρασί και τους άρεσε, αλλά δεν μπορούσαν να προφέρουν το Τσαπουρνάκος. Έτσι, ο Τσαπουρνάκος έγινε Τσαπερνέ, το Τσαπερνέ Cabernet και πάει λέγοντας».
Φωτογραφίες: Γεωργία Καραμαλή
