Connect with us

Αναζήτηση

REPORTS

Τα μεγάλα ταξίδια ήταν που καθόρισαν το ιδιαίτερο στυλ των κρασιών Madeira

Η πρώτη νύξη για το ιδιαίτερο κρασί Madeira των ομώνυμων νησιών έγινε το 1418, όταν αποβιβάστηκε στο ως τότε ακατοίκητο Porto Santo ο πορτογάλος καπετάνιος Juan Golçalves.

Μετά την επιστροφή του πλοίου στην Πορτογαλία, ο πρίγκιπας Enrique “El Navegante”, πήρε τον έλεγχο των νησιών φυτεύοντας ζαχαροκάλαμο από τη Σικελία και αμπέλια από την Ελλάδα (πιθανώς Malvasia) για να προμηθεύει το βασίλειο και να μην εξαρτάται από τους Τούρκους, που εκείνη την εποχή ήταν οι κύριοι και άρχοντες της παραγωγής ζάχαρης. Σημειωτέων, το νησί της Μαδέρα ήταν τόσο πράσινο που για να αναλάβουν ένα τέτοιο έργο, έπρεπε να βάλουν επιλεκτικές φωτιές σε όλη την επικράτεια.

Η καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου στην περιοχή πήγε πολύ καλά, που σύντομα το σύμπλεγμα των νησιών μετατράπηκε στην κύρια παγκόσμια παραγωγή, διπλασιάζοντας σχεδόν την αξία του προϊόντος. Από την άλλη, το κρασί που άρχισε να παράγεται, εξαγόταν στην Αγγλία, αλλά δεν είχε ακόμη την ίδια εμπορική απήχηση, κυρίως όσο ήταν σε εξέλιξη η αποίκηση των Ευρωπαίων στην Αμερική.

Με τις νέες φυτείες ζαχαροκάλαμων στις Βραζιλιάνικες εκτάσεις, ξεκίνησε και μια νέα προσπάθεια στα Madeira για οινοπαραγωγή. Παρά τα αποτελέσματα με οξειδωμένα χαρακτηριστικά, υπήρξε ενδιαφέρον από τους καταναλωτές, που άρχισε να κλιμακώνεται όταν στην Αμερική χρειάστηκαν εφοδιασμό κρασιού.

Αμέσως, ο Λόρδος Oliver Cromwell, εξέδωσε μια σειρά νόμων, δίνοντας στον αγγλικό στόλο το μονοπώλιο του εμπορίου με τις αποικίες. Έτσι, όσα εμπορεύματα έφευγαν από την Αγγλία προς τα νέα, καταπατημένα εδάφη της Αμερικής, περιλάμβαναν σίγουρα μια παρτίδα με κρασί Μαδέρα, που μεταφερόταν σε βαρέλια.

Σύντομα, μόλις ο κόσμος εξοικειώθηκε με το προϊόν η ποικιλία του σταφυλιού άρχισε να έχει σημασία για τον καταναλωτή. Για παράδειγμα, η ποικιλία Malmsey χρησιμοποιούνταν για τα πιο γλυκά κρασιά, ενώ η Sercial για τα ξηρά. Με την εξέλιξη της ποιότητας του προϊόντος, οι παραγωγοί συνειδητοποίησαν άμεσα πόσο καταστροφικά ήταν τα μακρινά ταξίδια για το κρασί που μετέφεραν στα πλοία, οπότε εφάρμοσαν μια τεχνική συντήρησης: την προσθήκη κονιάκ. Έτσι η διασπορά του προϊόντος έφτασε σε όλο τον κόσμο, και μόλις είχε γεννηθεί το Vinho de Roda.

Παρά την αναγκαστική οξείδωση του κρασιού, τόσο από την παραγωγή του όσο και μέχρι την άφιξη στον προορισμό του, ήταν η πρώτη φορά, που τα μεγάλα ταξίδια καθόριζαν το ιδιαίτερο στυλ του προϊόντος.

ΚΛΙΜΑ-ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Το σύμπλεγμα απέχει από τις αφρικανικές ακτές 600 km, και αποτελείται από δύο κατοικημένα πλέον νησιά και τρία μικρότερα, που ονομάζονται Islas Desiertas. Τα δύο κύρια, είναι το Madera και το Porto Santo, όπου καλλιεργούνται αμπέλια, με τα δύο Terroir να διαφέρουν σημαντικά. Το Porto Santo, που είναι και το πιο μικρό των δύο, διακατέχεται από κλίμα ξηρό, με χαρακτηριστική μια μεγάλη σε μήκος, αμμώδη παραλία. Από την άλλη, το Madera, είναι ένα νησί που διαθέτει μια υψηλή κορυφή, το Pico Ruivo, μόνιμα καλυμμένη από ομίχλη λόγω της υψηλής υγρασίας, διαμορφώνοντας ένα κλίμα σχεδόν τροπικό.

Γενικά, με το Μαδέρα να είναι ο κύριος παραγωγός των σταφυλιών με την ονομασία οξειδωμένων οίνων, τα νησιά έχουν μια ευρεία ποικιλία μικροκλιμάτων, που το καθένα είναι κατάλληλο για την κάθε τοπική ποικιλία.

Παρά τις πολλές βροχοπτώσεις που αυξάνονται όσο αυξάνεται και το υψόμετρο, έχουν δημιουργηθεί ειδικά κανάλια για την αποστράγγιση του εδάφους.

Τα πιο συνηθισμένα συστήματα διαμόρφωσης είναι τα «Latadas» (πέργκολες 1,5-2 μέτρων) που βρίσκονται σε στενά διαστήματα σε πλαγιές, που ονομάζονται «Poio». Αν και είναι το πιο παραδοσιακό σύστημα, η πέργκολα δεν επιτρέπει την ομοιογενή ωρίμανση και αναγκάζει τον αμπελουργό να πραγματοποιήσει αρκετές συγκομιδές.

Υπάρχουν επίσης, χαρακτηριστικές ποικιλίες που σχετίζονται άμεσα με το βαθμό γλυκύτητας του κρασιού:

– Sercial: παράγονται μόνο ξηρά και πολύ ξηρά κρασιά

– Verdelho: ημίξηρα κρασιά με πιο γεμάτο σώμα

– Boal: ημίγλυκα κρασιά με ισορροπία μεταξύ οξύτητας και σακχάρων

– Malvasías: Malvasia Fina, Malvasia-Cândida y Malvasia-de-São-Jorge. Παράγουν μόνο γλυκά κρασιά.

Οι τρόποι με τους οποίες λαμβάνεται το αποτέλεσμα των οξειδωμένων κρασιών ποικίλει σε μεθόδους, αλλά ο βασικός άξονας είναι οι εναλλαγές της θερμοκρασίας, ώστε να γίνει η καραμελοποίηση των σακχάρων και να υπάρξει ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Ποικιλία υπάρχει και στο σύστημα παλαίωσης των οίνων, με πολύ χαρακτηριστικό το σύστημα Solera.

Πηγή: Vinetur.com

Διαβάστε επίσης

REPORTS

Σε µικρή απόσταση από την Αθήνα, στις Ρίζες Αρκαδίας, βρίσκεται το Κτήµα Τσέλεπου. Εκεί µε την αδιάκοπη φροντίδα των περίπου 650 στρεµµάτων ιδιόκτητου αµπελώνα...

REPORTS

Με το ένα… πόδι στη Χαλκιδική και το άλλο στην Κρήτη και με γνώμονα την αειφορική παραγωγή ποιοτικών οίνων, μέσα από πολύ επιλεγμένες οινοποιήσεις,...

REPORTS

Με σήμα κατατεθέν τη μονοποικιλιακή μαλαγουζιά, το Κτήμα Γκιρλέμη έχει αναδειχθεί σε έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς κρασιών στην περιοχή του Δομοκού. Η επιτυχία...

REPORTS

Το μέλλον των οινοποιήσιμων σταφυλιών βρίσκεται στις ανθεκτικές ποικιλίες και στην εργαλειοθήκη της τεχνολογίας.