Mε τα αµπέλια του και το κρασί, ο Παναγιώτης ∆ηµόπουλος θέλησε να ξαναπιάσει το νήµα της οικογενειακής του παράδοσης, όταν είχε πια την πολυτέλεια να επενδύσει σ’ αυτό τον κλάδο, χωρίς να κάνει εκπτώσεις σ’ αυτά που οι παιδικές του αναµνήσεις του ζητούσαν, η γνώση των παλιότερων του υπαγόρευε και η σύγχρονη επιστήµη και τεχνολογία µπορούσαν να του δώσουν. Κάπως έτσι, από το 2015 και µετά, στον φιλόξενο τόπο της ευρύτερης περιοχής Αµύνταιου και πιο συγκεκριµένα στο Ξινό Νερό, δηµιουργήθηκε ένα κτήµα που περιβάλλεται από 440 στρέµµατα ιδιόκτητων αµπελώνων µε µέσο υψόµετρο τα 645 µ.. Θα µπορούσε να πει κανείς ότι τα κτήµατα όπου εγκαταστάθηκαν οι αµπελώνες είναι διαλεγµένα ένα – ένα.
Σε µια περιοχή, που έτσι κι αλλιώς είναι φτιαγµένη για το αµπέλι, το να έχεις στα χέρια σου και τα καταλληλότερα κτήµατα, είναι µια βάση στην οποία µπορεί ο αµπελουργός και εν συνεχεία ο οινοποιός να χτίσει πολλά. Αρκεί να έχει ξεκάθαρο αυτό που θέλει να κάνει, να µην παρασύρεται από τις Σειρήνες µε τις οποίες καθηµερινά έρχεται σε επαφή και να ξέρει να περιµένει. Για όλα.
Μετά το αµπελοτόπι (terroir) µε τα σωστά κτήµατα, σηµασία έχει η επιλογή των ποικιλιών. Εδώ λοιπόν, µε βάση το Ξινόµαυρο, τον βασιλιά του Αµύνταιου, ο Παναγιώτης ∆ηµόπουλος έχει καταφέρει αφενός να µην ανοιχτεί πάρα πολύ, αφετέρου να επιλέξει ποικιλίες µε πλούσιο δυναµικό και τέλεια προσαρµοστικότητα στα συγκεκριµένα εδάφη. Syrah, Merlot, Pinot Noir, Montepulciano, Cabernet Sauvignon και Petit Verdot από τις ερυθρές, Sauvignon Blanc, Chardonnay, Gewurztraminer, Ασύρτικο από τις λευκές.
«Ήπια και μεθοδική φροντίδα του αμπελιού, μας επιτρέπει να έχουμε σωστή ωρίμανση και να διεκδικούμε μια άριστης ποιότητας πρώτη ύλη για τα κρασιά μας» σημειώνει με έμφαση ο Παναγιώτης Δημόπουλος.
Ξεφυλλίστε και κατεβάστε σε υψηλή ανάλυση το τεύχος 39 του Winetrails
Ξέρει πάντως από την αρχή ότι η φιλοσοφία του Κτήµατος εστιάζεται στη δηµιουργία premium οίνων ποιότητας, που βασίζονται και αναδεικνύουν το terroir της περιοχής του Ξινού Νερού. «Το όραµά µας, για µια προσέγγιση στην παραγωγή που θα οδηγεί σε κρασιά µοναδικά στον κόσµο, είναι σήµερα µονόδροµος», τονίζει στην επικοινωνία µας ο Παναγιώτης ∆ηµόπουλος. Και συνεχίζει: «Στο παγκόσµιο γαστρονοµικό στερέωµα η δυναµική των οίνων που προέρχονται από τα σηµαντικά terroir και που αποτυπώνουν µε συνέπεια το µικροκλίµα τους, είναι τεράστια. Κι αυτό γιατί αναδεικνύουν τη διαφορετικότητα που αναζητάει ο σύγχρονος καταναλωτής που επιδιώκει µέσα σε κάθε ποτήρι κρασί να γνωρίσει έναν διαφορετικό κόσµο, ο οποίος µπορεί να αποδοθεί στα αυθεντικά τοπικά κρασιά». Άλλωστε είναι βέβαιος ότι το Αµύνταιο, µε την ποικιλία Ξινόµαυρο, µπορεί να δώσει µεγάλα κρασιά που θα κερδίσουν τις διεθνείς αγορές και θα αγαπηθούν για την ποιότητά τους τόσο στο εξωτερικό, όσο και στην Ελλάδα.
Το Κτήμα Δημόπουλου συνεργάζεται με κάποιες οινοποιητικές επιχειρήσεις, προσφέροντάς τους είτε ένα σημαντικό μέρος των σταφυλιών που παράγει, είτε ακόμα και μούστο ή κρασί για δικές τους οινοποιήσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα η οινοποίηση γίνεται στα δύο οινοποιεία που διαθέτει σήμερα το Κτήμα. Σημειωτέον ότι στα σκαριά βρίσκεται ήδη και ένα τρίτο.
Ήπιες επεµβάσεις, στον κατάλληλο χρόνο
Έτσι, πιστεύει ακράδαντα ότι αυτά που µπορεί να σου δώσει απλόχερα το αµπέλι, µε την κατάλληλη ανθρώπινη φροντίδα εννοείται, δεν µπορεί να τα προσφέρει καµιά τεχνολογία οινοποίησης και κανένας οινολόγος. Αρκεί οι παρεµβάσεις να είναι ήπιες, να γίνονται στον κατάλληλο χρόνο και να αφήνουν τη γη να δώσει αυτά που µπορεί. Η φιλοσοφία στο Κτήµα ∆ηµόπουλου είναι όχι λιπάσµατα. Το αµπέλι, τονίζει, πρέπει να είναι το χώµα. Να αντλεί τη δύναµή του από το χώµα και να µη βασίζεται στην «εύκολη λύση» της χηµικής θρέψης, η οποία το υποχρεώνει να κάνει µπράτσα και κορµό… σαν τον Schwarzenegger. «Η δική µας λογική κινείται πεισµατικά σ’ αυτό που βγάζει το χωράφι. Και η εµπειρία µας λέει ότι το χωράφι ανταποκρίνεται στις µικρές παραγωγές τις οποίες επιδιώκουµε, δίνοντας στο κλήµα την ευκαιρία να διατηρεί το φύλλωµά του και να θρέφει τον καρπό του». Σηµειωτέον, τονίζει, θέλουµε µεγάλα φύλλα που να µπορούν να φωτοσυνθέτουν µε άνεση και να απορροφούν τον ήλιο και όλα τα γόνιµα στοιχεία της φύσης. «Χρειαζόµαστε το κάλιο, για να κρατάει γυαλάδα το φύλλο, να παραµένει σκούρο πράσινο και να µπορεί να φωτοσυνθέτει. Εκεί όπου τα χώµατα είναι πιο δυνατά, θα κάνω και αραίωση. Αυτό είναι και το καλύτερο. Λίγο καρπό, µεγάλο φύλλωµα. Ούτε νερό θα χρειαστούµε, ούτε λίπασµα. Τα δικά µας εδάφη δεν συγκρατούν την υγρασία, οπότε και οι επεµβάσεις για την προστασία του φυτού είναι µετρηµένες. Αυτοί που ταΐζουν µε πολύ λίπασµα, έχουν χόρτα και υγρασία. Εµείς, άντε να δώσουµε ένα νεράκι το Ιούλιο για να διατηρήσουµε το φύλλα. Στα 5-7 χρόνια που καλλιεργώ µια – δύο φορές χρειάστηκε να τα βοηθήσουµε µε πολύ λίγο νερό. Σ’ εµάς το αµπέλι έχει αναπτύξει ισχυρό ριζικό σύστηµα και βρίσκει µόνο του το νερό που χρειάζεται.
Η βοήθεια είναι απαραίτητη µόνο στην αρχή που τα φυτά είναι µικρά, από κει και πέρα βρίσκουν το δρόµο τους. Να πούµε εδώ ότι όλοι οι αµπελώνες µας έχουν µια φυσική κλίση και η φύτευση γίνεται σε αποστάσεις 2,10 µ. από γραµµή σε γραµµή και 90 εκ. από φυτό σε φυτό. Όπως είπαµε, επισηµαίνει ο Παναγιώτης ∆ηµόπουλος, στα γερά χώµατα κάνω και πράσινο τρύγο. ∆εν το κάνω για επίδειξη, ούτε για να λέω θεωρίες. Είναι αναγκαία προϋπόθεση για έχουµε οµοιόµορφο καρπό µε την αναγκαία συµπύκνωση. Επιπλέον έτσι δεν ζορίζω τα φυτά, δεν κουράζω το αµπέλι. Μπορεί έτσι να µείνει παραγωγικό για πάρα πολλά χρόνια. Είπαµε, το αµπέλι θέλει µέθοδο και υποµονή, όχι βιασύνη. Αυτό που θα του πάρεις µε τη βία σήµερα, θα σου το στερήσει αύριο» συµπληρώνει ο ίδιος.
Ο αφρός του αµπελώνα πηγαίνει στις ετικέτες του κτήµατος
«Η οινοποίηση θέλει κι αυτή την προσοχή της αλλά το πρώτο στοίχηµα έχει κερδηθεί στο αµπέλι, εποµένως µε λίγη προσπάθεια και χωρίς πολλή πίεση και αποφεύγοντας τις οινολογικές παρεµβάσεις που µπορούν να αλλάξουν τη φυσική δοµή του σταφυλιού, οδηγούµαστε σε θαυµάσια αποτελέσµατα. Στο οινοποιείο διαθέτουµε µόνο µικρές δεξαµενές οινοποίησης των 2-2,5 τόνων, επιδιώκοντας τη δηµιουργία στρογγυλεµένων κρασιών που διατηρούν τα φυσικά τους χαρακτηριστικά και αναδίδουν το άρωµα το τόπου και της ποικιλίας από την οποία προέρχονται. Το διαρκές µπιζάζ µε τα στέµφυλα, σε µια διαδικασία η οποία για τα κόκκινα κρασιά µπορεί να κρατήσει και 32 µέρες, είναι κάποια από τα βήµατα οινοοποίησης που ακολουθούµε µε συνέπεια. Θέλουµε τις τανίνες που προσφέρει ο φλοιός του σταφυλιού και τις «παίρνουµε» σε επάρκεια µετά την ολοκλήρωση της αλκοολικής ζύµωσης» αναφέρει σχετικά ο Παναγιώτης ∆ηµόπουλος. Αξίζει να σηµειωθεί ότι ένας απλός υπολογισµός των κρασιών που παράγει το Κτήµα ∆ηµόπουλου και των παραγωγικών αµπελώνων που διαθέτει, µας δίνει να καταλάβουµε ότι η πρώτη ύλη που οδηγείται στις φιάλες του Κτήµατος είναι πολύ λιγότερη απ’ αυτή που δίνουν οι αµπελώνες. Όπως µας εξηγεί ο κ. ∆ηµόπουλος, στις ετικέτες του Κτήµατος, πηγαίνει ο αφρός. Τα καλύτερα σταφύλια, ο καλύτερος µούστος, το καλύτερο κρασί.
