απόδοση Ζήσης Πανάγος
Αφού, δόθηκε σε κάθε συμμετέχοντα μια χάρτινη πινακίδα που υποδεικνύει το όνομα και τη χώρα προέλευσής του, η εκδήλωση έμοιαζε περισσότερο με μια συνάντηση των Ηνωμένων Εθνών παρά με μια γευσιγνωσία, με παρόντες εκπροσώπους από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία.
Απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους γευσιγνώστες, ο πρόεδρος της Masi Agricola Sandro Boscaini είπε: «Είμαι πολύ συγκινημένος με αυτήν την επέτειο 250 χρόνια δεν είναι κάτι που μπορείς να γιορτάζεις κάθε χρόνο».
«Αναγκαστήκαμε στις δεκαετίες του περασμένου αιώνα να γίνουμε ειδικοί στο Amarone… Το [Amarone] ήταν εκεί για να το πάρουν σαν μωρό και να το καλλιεργήσουν ως εικόνα αυτής της περιοχής», συνέχισε ο Boscaini. «Γευτείτε το κρασί ως αντιπροσωπευτικό μιας πολιτιστικής προσέγγισης εδώ και 70 χρόνια».
Οι 13 σοδειές που κρύβουν διαφορετικές ιστορίες
Ξεκινώντας από το 1958, ένα έντονο, σύνθετο κρασί που, παρά τα χρόνια του, διατηρεί κάποια φρεσκάδα για να εξισορροπήσει τα αρώματα του αποξηραμένου σύκου, της σταφίδας και του γαρύφαλλου. «Το ’58 ήταν το κρασί που φτιάχτηκε για την ευχαρίστηση του παραγωγού», εξηγεί ο Boscaini, «υπήρχε μόνο μια τοπική αγορά για το κρασί». Σύμφωνα με τον Boscaini, ο πατέρας του, ο οποίος διηύθυνε τη Masi μέχρι το 1978, έκανε το Amarone «για πολιτιστικούς και όχι για λόγους αγοράς».
Αντίθετα, το vintage του 1962, το οποίο, όταν δοκιμάστηκε το 1985, έδειξε «καλή στρογγυλότητα με περίπλοκα αρώματα σε ώριμους τόνους» είχε πολύ πιο προηγμένη γεύση, με ποιότητα στη μύτη και πολύ λίγο υπαινιγμό οποιουδήποτε πρωταρχικού αρώματος.
Εν συνεχεία, μεταβαίνοντας στη δεκαετία του ’70 με το vintage του 1974, ο Boscaini πρότεινε ότι υποδηλώνει την «κοινωνική σύγχυση» των Years of Lead (μια περίοδος πολιτικής τρομοκρατίας από ακροαριστερές και ακροδεξιές ομάδες). «Στα κρασιά μπορείς να εντοπίσεις αυτή την προβληματική κατάσταση». Αυτός ο τρύγος χαρακτηρίστηκε επίσης από δύσκολες συνθήκες κατά την περίοδο ξήρανσης, καθώς η υψηλή σχετική υγρασία και η συχνή ομίχλη στην κοιλάδα και τους πρόποδες διέκοψαν την πρόοδο του appassimento, αν και τα σταφύλια που αποξηράνονταν σε μεγαλύτερο υψόμετρο τα πήγαιναν καλύτερα. Κανένα vintage αυτής της δεκαετίας δεν κρίθηκε ως «εξαιρετικό», και το vintage του 1980, επίσης γευστικό, θεωρείται μέρος αυτού του πιο βαρύ στυλ.
Η δεκαετία του ’80 δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στο άρωμα και την ένταση των φρούτων. Το 1983, όταν εφαρμόστηκαν οι ιδέες του Lanfranco Paronetto για τη χρήση της βιοτεχνολογίας για τη μείωση της ζύμωσης, περιγράφεται από τον Boscaini ως το πρώτο vintage «φτιαγμένο με τον σωστό τρόπο».
«Με το ’97 εντοπίζεις πραγματικά το μοντέρνο στυλ του Amarone», υποστήριξε ο Boscaini. Αυτό το στυλ αφορά λιγότερο τα «υπερδομημένα» κρασιά και περισσότερο επικεντρώνεται στη δημιουργία υψηλής συγκέντρωσης Amarone με μειωμένη οξείδωση. Μια σημαντική εξέλιξη της δεκαετίας ήταν η εισαγωγή του Natural Appassimento Super Assisted (NASA) το 1996, το οποίο δημιουργεί ιδανικές συνθήκες για την αποξήρανση του καρπού.
Αυτή η μεγαλύτερη έμφαση στην επιστημονική έρευνα θα ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οινοποίησης αυτού του αιώνα. Οι σοδειές που δοκιμάστηκαν περιελάμβαναν το 2003 και το «εξαιρετικό» 2015, και τα δύο χαρακτηρίστηκαν από υψηλές θερμοκρασίες και προγενέστερη συγκομιδή από το συνηθισμένο (ξεκινώντας στις 8 Σεπτεμβρίου και 7 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα).
Αλλά η κάθετη γευσιγνωσία ήταν μόνο το πρώτο μέρος στη συνέχεια ακολούθησε μια οριζόντια δοκιμή σε τρία terroirs που καλλιεργεί η Masi: Vaio Armaron, Campolongo di Torbe και Mazzano. Όχι μόνο τα σταφύλια καλλιεργούνταν σε κάθε τοποθεσία, αλλά επίσης αποξηραίνονταν πάνω ή κοντά σε κάθε αμπελώνα, προκειμένου να δημιουργηθούν κρασιά που ήταν πραγματικά αντιπροσωπευτικά κάθε τόπου.
Ο επικεφαλής οινολόγος Andrea Dal Cin εξηγεί ότι «η διαφορά βρίσκεται στο έδαφος». Το Vaio Armaron, που βρίσκεται στην περιοχή Gargagnago του Sant’Ambrogio, έχει ανοιχτό καφέ, εύθρυπτο έδαφος. Το Campolongo di Torbe, το οποίο παράγει το Amarone από το 1958, ορίζεται από τον ασβεστόλιθο και το ηφαιστειακό έδαφος του Ηώκαινου. Ο Mazzano βρίσκεται στο Marne που χρονολογείται από την Κρητιδική περίοδο.
Ο Raffaelle Boscaini, γιος του Sandro Boscaini και διευθυντής μάρκετινγκ και επικοινωνίας Masi, συνόψισε τις σκέψεις του από την οριζόντια γευσιγνωσία: «Το Campolongo [di Torbe] είναι πιο κομψό, πιο ευχάριστο ορίζουμε πάντα το Vaio [Armaron] ως το πιο μπαρόκ από τα τρία . Το Mazzano είναι πιο αυστηρό, αλλά υπέροχο με μία bistecca fiorentina.»
ΠΗΓΗ: thedrinksbusiness.com
